DeliSevda
Co-Admin
Psikiyatri Uzmanı Prof. Dr. Gül Eryılmaz, münasebetlerdeki yalnızlığa ait değerlendirmede bulundu.
İçerisinde bulunduğumuz bilgi çağında dijital ortamlara ve haber kaynaklarına ulaşımın ziyadesiyle artmasına rağmen ironik bir biçimde yalnızlığın da artmış durumda olduğunu kaydeden Prof. Dr. Gül Eryılmaz, yalnızlığın geniş bir yelpazeye sahip olduğunu söylemiş oldu.
Yalnızlığın bir hayli çeşidi bulunuyor
Ruhsal çalışmaların, bilhassa son vakit içinderda yalnızlığın sebebi ile ilgilendiğini kaydeden Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “Yalnızlık, birinci vakit içinderda beğenilen olmayan, öznel ruhsal bir durum olarak belirtildi. Ama ondan sonrasındasında kişinin muhtaçlık duyduğu toplumsal bağlantılarının yetersiz bulunmasına yahut var olan toplumsal bağlantılarında kişinin dilek ettiği yakınlığın, duygusallığın ya da samimiyetin olmamasına gösterilen bir reaksiyon olarak özetleniyor. Bu açıdan bakıldığında kişilerarası yalnızlık, toplumsal yalnızlık, kültürel yalnızlık, ruhsal yalnızlık, kişinin kendi içerisinde kurmuş olduğu dinamikler açısından yalnızlık üzere çeşitleri de var. kimi vakit duruma bağlı olabiliyor, kimi vakit yalnızlık kronikleşebiliyor ya da toplumsal bir kesimin yansıması olarak da gelişebiliyor.” diye konuştu.
Yalnızlığın manasının içerisinde bulunulan duruma bakılırsa değişebileceğini kaydeden Prof. Dr. Gül Eryılmaz , “Kocaman bir kalabalık ortasında tek başına olmak öteki bir şey, kalabalık ortasında nahoş, istenmeyen, sizin canınızı yakan, keyifsiz bir his vermesi öbür bir şey. Tek başına olup da ruhsal olarak düzgün hissedebilirsiniz, bunun ismi yalnızlık değil. Berbat hissettiğiniz noktada yalnızlık olabilir.” dedi.
6 çiftten 1’i yalnızlık hissi yaşıyor
Münasebetlerde yalnızlığa bayanların daha hassas olduğunu söz eden Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “Her altı çiftten bir adedinde yalnızlık hissi olduğu istatistiklerde görülmektedir. Bu his yönetilmediği vakit da münasebete ziyan verecek hale gelebiliyor. bu biçimdelikle kişinin psikolojisine âlâ gelmeyen bir durum ortaya çıkıyor. Bilhassa bayanların buna daha yatkın olduğu çalışmalarda gözükmektedir. Yani, bayanlar yalnızlığa erkeklerden daha hassaslar.” dedi.
Bireylerin bir ilgi yaşarken niye yalnız hissettiklerini de kıymetlendiren Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “Bu durum ferdî niçinlerden, çevresel niçinlerden ve bağlantıdan kaynaklanıyor. Hem biyolojik olarak tıpkı vakitte ruhsal yapılanmamız için yalnızlığa değil, bağlanmaya gereksinimimiz var. Bunun ortasında şefkat, görülme, ilgilenilme var. Tüm bunlar çocukluk çağından itibaren oluyor. Şayet ki çocukluk çağında sağlıklı bir bağlanma gerçekleşiyorsa erişkinlikte de bu bağlanmayı görüyor ve yalnızlık hissetmiyoruz.” diye konuştu.
Yalnızlığın bulaşıcı bir his olduğunu belirten Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “İlişkide karşı tarafla kurduğumuz duygusallığın gereğince konuşulmaması, yansıtılmaması, toplumsal meseleler, ekonomik meseleler üzere süreksiz ya da kalıcı olarak bireyin psikolojisini etkileyen etmenler de bağlantıya yansıyabilir. Yalnızlığın bulaşıcı olduğu da söylenebilir. Çok yakın ilişkinizdeki bireyden sizlere de yalnızlık bulaşabilir. Bir öteki faktör de bireylerin sorun çözme sistemi. Yakın bağlardaki sorun çözme hüneri de yalnızlığı artıran yahut azaltabilen bir tesir yaratabiliyor. Sorun olduğu vakit kaçmak da yalnızlığı artırıyor.” diye konuştu.
Yapılan çalışmalara bakılırsa günde iki saatten çok toplumsal medya kullanmasının da ilgideki yalnızlığı artırabildiğine dikkat çeken Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “Özellikle toplumsal medyanın bu kadar etkin kullanıldığı bir periyotta yalnızlığın da bu kadar ortaya çıkması insanı şaşırtmıyor. Toplumsal medyada kurulan alakalar ‘mış’ üzere münasebetler ve bu ilgiler, gerçekte olan bağdan daha farklı tesir ediyor. Beyin buna alışırsa, hakikaten çıkma, fanteziye kayma, ötürüsıyla da yalnızlık ortaya çıkabiliyor. bu biçimdelikle de gerçek bağlantıları kaybetmeye sebep olabiliyor.” ikazında bulundu.
Arkadaş bulma sitelerinin bireylerin yalnızlığını gidermesinin bilimsel bir desteği olmadığını kaydeden Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “Çalışmalara bakmak gerekiyor. şahsi olarak toplumsal medya üzerinden kurulan alakalarda bir başlangıç yani tanışma açısından bakıyorsanız burada bir sorun yok ancak orta ve uzun vadede ilgilerin nasıl gelişeceğini toplumsal medya belirliyorsa orada bir külfet olabilir. Yani her vakit bir sanal gerçeklik üzerinden bağ kuruyor, bunu devam ettiriyorsak bu gerçek bir bağ olmayacaktır. ötürüsıyla ilgilere ziyan verecektir.” ihtarında bulundu.
Sağlıklı bağ her istikametiyle düzenleyici oluyor
Sağlıklı bir bağlantının biyolojik olarak da kişiyi düzenlediğine dikkat çeken Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “Çiftler birbirinden uzaklaştıkça mide – bağırsak sistemiyle ilgili şikayetlerin arttığını görürüz. Yakın münasebetteki çiftler fizikî olarak uzaklaşıldığında bedensel olarak bir reaksiyon veriyor çiftler. Bu durum da ayna nöronlarla alakalı bir durum. Daha etkin olan ayna nöronlar yardımıyla gönderilen ikazlarla birlikte karşılıklı düzenleme sağlanıyor ve gelen ikazlarla bir arada bedensel olarak da ruhsal olarak da rahatlama sağlanıyor. Bu, sanal ortamda mümkün olmuyor.” dedi.
Çiftlerin bağlarındaki yalnızlığı ortadan kaldırabilmesi için tekliflerini de sıralayan Prof. Dr. Gül Eryılmaz, şunları söylemiş oldu:
Farkında olun: birinci vakit içinderda farkındalık. Farkında olmak gerekiyor. Bunun kozmik bir şey olduğunu bilmek gerekiyor. Bu yalnızca o şahısların başına gelmiyor ve yaşanılabilmesi beklenen bir şey. Lakin ondan sonrasındasında bunu çözmek için araştırmaya girmek gerekiyor. Bu mevzuda yalnızca düşünmek bile yeterlilik katıyor, bir farkındalık sağlıyor.
Hisleri konuşmayı öğrenin: Bir öteki teklifim ise hisleri konuşmayı öğrenmek. Ailelerde de anne babalar hislerini göstermiyor, küsüyorlarsa, bir sorun çözme düzeneği uzaklaşma üzerinde oluyorsa ergenler de bunun üzerinden dünyayı bu biçimde yorumluyor ve küsmeye, hislerini konuşmamaya başlıyorlar. Yapılan şeyler, bir daha sonraki nesli da etkiliyor. Hem genetik hem davranışı öğrenmeyle ilgili transfer oluyor. Bunu değiştirmek sizin elinizde. Hisleri konuşmak güç fakat öğrenilen bir şey. Yalnız başınıza yapamıyor iseniz takviye de alabilirsiniz.
Kolektif ortamlara geçilmeli: 2014’te kıymetli bir hayvan deneyi yapılıyor. Fareyi bir süre izole, yani yalnız bırakıyorlar. bir süre daha sonra beynindeki hücrelerde bir değişimi mikroskobik olarak görüyorlar. çabucak sonrasındasında fareyi toplumsal ortamına geri gönderiyorlar. bir müddet daha sonra nörona tekrar bakıyorlar ve radyolojik bulgularda nöronda bu değişimin gittiğini görüyorlar. Yani nöron hücresi bile değişebiliyor, yalnızlığa biyolojik bir cevap veriyor. O fare izole ortamında kalsa ve orada üreseydi bir daha sonraki kuşağa de yalnızlığı geçecekti. Beyin kendini değiştirebiliyor. İzole ortamdan ağların olduğu, kolektif ortama geçmek gerekiyor.
İçerisinde bulunduğumuz bilgi çağında dijital ortamlara ve haber kaynaklarına ulaşımın ziyadesiyle artmasına rağmen ironik bir biçimde yalnızlığın da artmış durumda olduğunu kaydeden Prof. Dr. Gül Eryılmaz, yalnızlığın geniş bir yelpazeye sahip olduğunu söylemiş oldu.
Yalnızlığın bir hayli çeşidi bulunuyor
Ruhsal çalışmaların, bilhassa son vakit içinderda yalnızlığın sebebi ile ilgilendiğini kaydeden Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “Yalnızlık, birinci vakit içinderda beğenilen olmayan, öznel ruhsal bir durum olarak belirtildi. Ama ondan sonrasındasında kişinin muhtaçlık duyduğu toplumsal bağlantılarının yetersiz bulunmasına yahut var olan toplumsal bağlantılarında kişinin dilek ettiği yakınlığın, duygusallığın ya da samimiyetin olmamasına gösterilen bir reaksiyon olarak özetleniyor. Bu açıdan bakıldığında kişilerarası yalnızlık, toplumsal yalnızlık, kültürel yalnızlık, ruhsal yalnızlık, kişinin kendi içerisinde kurmuş olduğu dinamikler açısından yalnızlık üzere çeşitleri de var. kimi vakit duruma bağlı olabiliyor, kimi vakit yalnızlık kronikleşebiliyor ya da toplumsal bir kesimin yansıması olarak da gelişebiliyor.” diye konuştu.
Yalnızlığın manasının içerisinde bulunulan duruma bakılırsa değişebileceğini kaydeden Prof. Dr. Gül Eryılmaz , “Kocaman bir kalabalık ortasında tek başına olmak öteki bir şey, kalabalık ortasında nahoş, istenmeyen, sizin canınızı yakan, keyifsiz bir his vermesi öbür bir şey. Tek başına olup da ruhsal olarak düzgün hissedebilirsiniz, bunun ismi yalnızlık değil. Berbat hissettiğiniz noktada yalnızlık olabilir.” dedi.
6 çiftten 1’i yalnızlık hissi yaşıyor
Münasebetlerde yalnızlığa bayanların daha hassas olduğunu söz eden Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “Her altı çiftten bir adedinde yalnızlık hissi olduğu istatistiklerde görülmektedir. Bu his yönetilmediği vakit da münasebete ziyan verecek hale gelebiliyor. bu biçimdelikle kişinin psikolojisine âlâ gelmeyen bir durum ortaya çıkıyor. Bilhassa bayanların buna daha yatkın olduğu çalışmalarda gözükmektedir. Yani, bayanlar yalnızlığa erkeklerden daha hassaslar.” dedi.
Bireylerin bir ilgi yaşarken niye yalnız hissettiklerini de kıymetlendiren Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “Bu durum ferdî niçinlerden, çevresel niçinlerden ve bağlantıdan kaynaklanıyor. Hem biyolojik olarak tıpkı vakitte ruhsal yapılanmamız için yalnızlığa değil, bağlanmaya gereksinimimiz var. Bunun ortasında şefkat, görülme, ilgilenilme var. Tüm bunlar çocukluk çağından itibaren oluyor. Şayet ki çocukluk çağında sağlıklı bir bağlanma gerçekleşiyorsa erişkinlikte de bu bağlanmayı görüyor ve yalnızlık hissetmiyoruz.” diye konuştu.
Yalnızlığın bulaşıcı bir his olduğunu belirten Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “İlişkide karşı tarafla kurduğumuz duygusallığın gereğince konuşulmaması, yansıtılmaması, toplumsal meseleler, ekonomik meseleler üzere süreksiz ya da kalıcı olarak bireyin psikolojisini etkileyen etmenler de bağlantıya yansıyabilir. Yalnızlığın bulaşıcı olduğu da söylenebilir. Çok yakın ilişkinizdeki bireyden sizlere de yalnızlık bulaşabilir. Bir öteki faktör de bireylerin sorun çözme sistemi. Yakın bağlardaki sorun çözme hüneri de yalnızlığı artıran yahut azaltabilen bir tesir yaratabiliyor. Sorun olduğu vakit kaçmak da yalnızlığı artırıyor.” diye konuştu.
Yapılan çalışmalara bakılırsa günde iki saatten çok toplumsal medya kullanmasının da ilgideki yalnızlığı artırabildiğine dikkat çeken Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “Özellikle toplumsal medyanın bu kadar etkin kullanıldığı bir periyotta yalnızlığın da bu kadar ortaya çıkması insanı şaşırtmıyor. Toplumsal medyada kurulan alakalar ‘mış’ üzere münasebetler ve bu ilgiler, gerçekte olan bağdan daha farklı tesir ediyor. Beyin buna alışırsa, hakikaten çıkma, fanteziye kayma, ötürüsıyla da yalnızlık ortaya çıkabiliyor. bu biçimdelikle de gerçek bağlantıları kaybetmeye sebep olabiliyor.” ikazında bulundu.
Arkadaş bulma sitelerinin bireylerin yalnızlığını gidermesinin bilimsel bir desteği olmadığını kaydeden Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “Çalışmalara bakmak gerekiyor. şahsi olarak toplumsal medya üzerinden kurulan alakalarda bir başlangıç yani tanışma açısından bakıyorsanız burada bir sorun yok ancak orta ve uzun vadede ilgilerin nasıl gelişeceğini toplumsal medya belirliyorsa orada bir külfet olabilir. Yani her vakit bir sanal gerçeklik üzerinden bağ kuruyor, bunu devam ettiriyorsak bu gerçek bir bağ olmayacaktır. ötürüsıyla ilgilere ziyan verecektir.” ihtarında bulundu.
Sağlıklı bağ her istikametiyle düzenleyici oluyor
Sağlıklı bir bağlantının biyolojik olarak da kişiyi düzenlediğine dikkat çeken Prof. Dr. Gül Eryılmaz, “Çiftler birbirinden uzaklaştıkça mide – bağırsak sistemiyle ilgili şikayetlerin arttığını görürüz. Yakın münasebetteki çiftler fizikî olarak uzaklaşıldığında bedensel olarak bir reaksiyon veriyor çiftler. Bu durum da ayna nöronlarla alakalı bir durum. Daha etkin olan ayna nöronlar yardımıyla gönderilen ikazlarla birlikte karşılıklı düzenleme sağlanıyor ve gelen ikazlarla bir arada bedensel olarak da ruhsal olarak da rahatlama sağlanıyor. Bu, sanal ortamda mümkün olmuyor.” dedi.
Çiftlerin bağlarındaki yalnızlığı ortadan kaldırabilmesi için tekliflerini de sıralayan Prof. Dr. Gül Eryılmaz, şunları söylemiş oldu:
Farkında olun: birinci vakit içinderda farkındalık. Farkında olmak gerekiyor. Bunun kozmik bir şey olduğunu bilmek gerekiyor. Bu yalnızca o şahısların başına gelmiyor ve yaşanılabilmesi beklenen bir şey. Lakin ondan sonrasındasında bunu çözmek için araştırmaya girmek gerekiyor. Bu mevzuda yalnızca düşünmek bile yeterlilik katıyor, bir farkındalık sağlıyor.
Hisleri konuşmayı öğrenin: Bir öteki teklifim ise hisleri konuşmayı öğrenmek. Ailelerde de anne babalar hislerini göstermiyor, küsüyorlarsa, bir sorun çözme düzeneği uzaklaşma üzerinde oluyorsa ergenler de bunun üzerinden dünyayı bu biçimde yorumluyor ve küsmeye, hislerini konuşmamaya başlıyorlar. Yapılan şeyler, bir daha sonraki nesli da etkiliyor. Hem genetik hem davranışı öğrenmeyle ilgili transfer oluyor. Bunu değiştirmek sizin elinizde. Hisleri konuşmak güç fakat öğrenilen bir şey. Yalnız başınıza yapamıyor iseniz takviye de alabilirsiniz.
Kolektif ortamlara geçilmeli: 2014’te kıymetli bir hayvan deneyi yapılıyor. Fareyi bir süre izole, yani yalnız bırakıyorlar. bir süre daha sonra beynindeki hücrelerde bir değişimi mikroskobik olarak görüyorlar. çabucak sonrasındasında fareyi toplumsal ortamına geri gönderiyorlar. bir müddet daha sonra nörona tekrar bakıyorlar ve radyolojik bulgularda nöronda bu değişimin gittiğini görüyorlar. Yani nöron hücresi bile değişebiliyor, yalnızlığa biyolojik bir cevap veriyor. O fare izole ortamında kalsa ve orada üreseydi bir daha sonraki kuşağa de yalnızlığı geçecekti. Beyin kendini değiştirebiliyor. İzole ortamdan ağların olduğu, kolektif ortama geçmek gerekiyor.