Akılalmaz keşif! Dünyanın en eski kafatası ameliyatı bu biçimde yapılmış
Oklahoma Osteoloji Müzesi’ne nazaran, koleksiyonunda bulunan bir kafatası, bir savaşta yaralandıktan daha sonra kırığı onarmak için başına bir metal modülü yerleştirilen bir adama ilişkin.
Üstelik uzmanlara göre bu adam ameliyattan sağ çıktı ve kafatası artık eski insanların gelişmiş ameliyatlar yapabildiğini kanıtlayan kıymetli bir delil.
Kelam konusu kafatası, kabile üyelerinin küçük çocukların kafataslarını bezle bağlayarak yahut başlarını uzun mühlet iki tahta kesimi içinde tutarak kasıtlı olarak deforme ettiği eski bir beden modifikasyonu formu olan ‘uzun Perulu kafataslarının’ bir örneği.
Müze yetkilileri yaptıkları açıklamada, “Bu, savaştan döndükten daha sonra cerrahi olarak implant (yerleştirilmiş) edilmiş metali olan 2000 yıllık bir Perulu uzun kafatası. Koleksiyondaki en enteresan ve eski parçalarımızdan biri. Bu modülün geçmişi hakkında epeyce fazla bilgimiz yok, ancak prosedürden sağ çıktığını biliyoruz. Tamiratı çevreleyen kırık kemiğe dayanarak, kırık kemiklerin birbirine sıkıca kaynaşmış olduğunu gorebilirsiniz. Bu, ameliyatın başarılı olduğunu gösteriyor” dediler.
Kafatası başlangıçta müzenin özel koleksiyonunda tutuluyordu, lakin kafatasının keşfiyle ilgili haberlerin bir kararı olarak yapıta halkın ilgisinin artması niçiniyle resmi olarak 2020’de sergilenmeye başladı.
Peru’da kafatasının keşfedildiği bölgede, kafatası kırıklarını cerrahi metotlarla güzelleştirmek için prosedürler geliştiren antik devir cerrahları yaşadığı biliniyor.
Savaş sırasında sapan üzere silahların kullanılması niçiniyle o devirde bu cins faydalanmalar yaygındı. Uzun kafatasları ise bu biçimdelar Peru’da popülerdi ve kişinin kafatasına kuvvet uygulayarak, çoklukla iki tahta kesimi ortasına alınıp bağlanarak yapılıyorlardı.
Kafatası uzatması, toplumda başkanların ayırt edilmesi için bir sistem olmakla birlikte savunma maksatlı olarak da kullanılıyordu.
Mark Laplume isimli sanatkarın Perulu uzun kafatası çizimleri
Arkeolojik kazıların akabinde, uzun kafatasları olan Perulu bayanların önemli baş faydalanmalarına maruz kalma mümkünlüğünün olmayanlara nazaran daha düşük olduğu keşfedildi.
O devir cerrahlar, çağdaş anestezi yahut steril teknikler kullanmadan kafatasında bir delik açarlardı ve ameliyatlar bu türlü yapılırdı.
Tulane Üniversitesi’nden antropolog John Verano, 2016’da National Geographic’e verdiği demeçte, “Bunun hayat kurtarma potansiyeline sahip bir tedavi olduğunu erken fark ettiler. Trepanasyonun sadece şuuru artırmak için yahut büsbütün ritüel bir aktivite olarak değil, beraberinde önemli baş travması olan hastaları, [özellikle] kafatası kırığı olan hastaları güzelleştirmek için yapıldığına dair fazlaca kuvvetli delillerimiz var.” halinde konuştu.
Current Anthropology’de yayınlanan 2018 tarihindeki bir çalışmada, Mayalardan Hunlara kadar farklı kültürlerde kafataslarını uzatma uygulamasının görüldüğü ve dünya çapındaki kümelerde bir ayrıcalık ve itibar statü sembolü olduğu keşfedildi.
Oklahoma Osteoloji Müzesi’ne nazaran, koleksiyonunda bulunan bir kafatası, bir savaşta yaralandıktan daha sonra kırığı onarmak için başına bir metal modülü yerleştirilen bir adama ilişkin.
Üstelik uzmanlara göre bu adam ameliyattan sağ çıktı ve kafatası artık eski insanların gelişmiş ameliyatlar yapabildiğini kanıtlayan kıymetli bir delil.
Kelam konusu kafatası, kabile üyelerinin küçük çocukların kafataslarını bezle bağlayarak yahut başlarını uzun mühlet iki tahta kesimi içinde tutarak kasıtlı olarak deforme ettiği eski bir beden modifikasyonu formu olan ‘uzun Perulu kafataslarının’ bir örneği.
Müze yetkilileri yaptıkları açıklamada, “Bu, savaştan döndükten daha sonra cerrahi olarak implant (yerleştirilmiş) edilmiş metali olan 2000 yıllık bir Perulu uzun kafatası. Koleksiyondaki en enteresan ve eski parçalarımızdan biri. Bu modülün geçmişi hakkında epeyce fazla bilgimiz yok, ancak prosedürden sağ çıktığını biliyoruz. Tamiratı çevreleyen kırık kemiğe dayanarak, kırık kemiklerin birbirine sıkıca kaynaşmış olduğunu gorebilirsiniz. Bu, ameliyatın başarılı olduğunu gösteriyor” dediler.
Kafatası başlangıçta müzenin özel koleksiyonunda tutuluyordu, lakin kafatasının keşfiyle ilgili haberlerin bir kararı olarak yapıta halkın ilgisinin artması niçiniyle resmi olarak 2020’de sergilenmeye başladı.
Peru’da kafatasının keşfedildiği bölgede, kafatası kırıklarını cerrahi metotlarla güzelleştirmek için prosedürler geliştiren antik devir cerrahları yaşadığı biliniyor.
Savaş sırasında sapan üzere silahların kullanılması niçiniyle o devirde bu cins faydalanmalar yaygındı. Uzun kafatasları ise bu biçimdelar Peru’da popülerdi ve kişinin kafatasına kuvvet uygulayarak, çoklukla iki tahta kesimi ortasına alınıp bağlanarak yapılıyorlardı.
Kafatası uzatması, toplumda başkanların ayırt edilmesi için bir sistem olmakla birlikte savunma maksatlı olarak da kullanılıyordu.
Mark Laplume isimli sanatkarın Perulu uzun kafatası çizimleri
Arkeolojik kazıların akabinde, uzun kafatasları olan Perulu bayanların önemli baş faydalanmalarına maruz kalma mümkünlüğünün olmayanlara nazaran daha düşük olduğu keşfedildi.
O devir cerrahlar, çağdaş anestezi yahut steril teknikler kullanmadan kafatasında bir delik açarlardı ve ameliyatlar bu türlü yapılırdı.
Tulane Üniversitesi’nden antropolog John Verano, 2016’da National Geographic’e verdiği demeçte, “Bunun hayat kurtarma potansiyeline sahip bir tedavi olduğunu erken fark ettiler. Trepanasyonun sadece şuuru artırmak için yahut büsbütün ritüel bir aktivite olarak değil, beraberinde önemli baş travması olan hastaları, [özellikle] kafatası kırığı olan hastaları güzelleştirmek için yapıldığına dair fazlaca kuvvetli delillerimiz var.” halinde konuştu.
Current Anthropology’de yayınlanan 2018 tarihindeki bir çalışmada, Mayalardan Hunlara kadar farklı kültürlerde kafataslarını uzatma uygulamasının görüldüğü ve dünya çapındaki kümelerde bir ayrıcalık ve itibar statü sembolü olduğu keşfedildi.