Amasya’nın Taşova ilçesine bağlı Çambükü’nde köylülerin, mera alanlarına organize sanayi bölgesi yapılmasına yönelik yansıları 55’inci gününde de devam etti.
Çambükülü bir bayan, daha evvel hayvanları için yonca ektiği araziyi göstererek, “Hayvanlarımızın yiyeceğini bu biçimde yerlere gömdüler. İşte kökü de kalmadı, kolu da kalmadı, hiç bir şeyi kalmadı. Çambükü’nde dikili bir ağaç kalmadı. Nereye gideceğiz bilmiyorum ben” dedi.
“Tarlalarımızı bu hale getirdiler” diyen bayan, şöyleki devam etti:
“Devlet büyüklerimiz duysun; meyvesini toplayacağımız yerde odununu topluyoruz. Odununu da toplayamadık. Bir dikili ağacımız, bir dikili taşımız kalmadı bir yerde. Çoluğumuzun çocuğumuzu rızkını yerle yeksan ettiler, gömdüler yerlere. Meyvesini dahi alamadık, odununu da alamadık. Bizi duysun devlet büyüklerimiz, Türkiye duysun bizi. Tarım Bakanı’na sesleniyorum, duysun bizi; hiç bir imkânımız kalmadı artık.
bu biçimde doldurdular her tarafın kumunu, yonca tarlamıza, mısır tarlamıza doldurdular. Tarlamızı hasat etmeye fırsat bırakmadılar. Ne yapacağımızı biz bilmiyoruz artık, hiç bir imkânımız kalmadı. Bizi Müslüman beşerler duysun, imkânımız kalmadı. 600 baş hayvanın yiyeceğini bu biçimde yerlere gömdüler. Biz ne yapacağız? Devlet liderlerine sesleniyorum. Bizim hayvanlarımızın yiyeceğini taşların, toprakların altına gömdüler. Askeri de bize kışkırttılar. O askerleri biz yetiştirdik. O devlete biz yolladık o askerleri, askerlerle bize savaş yaptırıyorlar. 60 yaşındayım ben, askerle savaşabilir miyim? Asker beni itti kaktı, gitti.
600 baş hayvan, kuzusuyla birlikte kısma gidiyor artık. 60 tane büyük baş, buzağıyla birlikte… Bakamıyoruz daha, imkanımız kalmadı. Yem alamıyoruz, yiyeceğini de yerlere gömdüler, mecbur bölüme göndereceğiz. Burası yonca tarlasıydı, yoncamızı biçmeye fırsat vermediler. 600 yüz baş koyunu karnında kuzusuyla, 60 tane de büyükbaşı karnında buzağıyla kaybedeceğiz, daha ne yapalım? Bir şey takım biçmeye yerimiz kalmadı. Dikili taşımızı da yıktılar, askeri bizim önümüze diktiler. Biz askerle savaşmıyoruz, bizim de askerimiz var. Askerle bizi savaş yapmaya mecbur bıraktılar. Biz de askerle baş edemiyoruz aslına bakarsanız. Hayvanlarımızın yiyeceğini bu biçimde yerlere gömdüler. İşte kökü de kalmadı, kolu da kalmadı, hiç bir şeyi kalmadı. Çambükü’nde dikili bir ağaç kalmadı.” (ANKA)
Çambükülü bir bayan, daha evvel hayvanları için yonca ektiği araziyi göstererek, “Hayvanlarımızın yiyeceğini bu biçimde yerlere gömdüler. İşte kökü de kalmadı, kolu da kalmadı, hiç bir şeyi kalmadı. Çambükü’nde dikili bir ağaç kalmadı. Nereye gideceğiz bilmiyorum ben” dedi.
“Tarlalarımızı bu hale getirdiler” diyen bayan, şöyleki devam etti:
“Devlet büyüklerimiz duysun; meyvesini toplayacağımız yerde odununu topluyoruz. Odununu da toplayamadık. Bir dikili ağacımız, bir dikili taşımız kalmadı bir yerde. Çoluğumuzun çocuğumuzu rızkını yerle yeksan ettiler, gömdüler yerlere. Meyvesini dahi alamadık, odununu da alamadık. Bizi duysun devlet büyüklerimiz, Türkiye duysun bizi. Tarım Bakanı’na sesleniyorum, duysun bizi; hiç bir imkânımız kalmadı artık.
bu biçimde doldurdular her tarafın kumunu, yonca tarlamıza, mısır tarlamıza doldurdular. Tarlamızı hasat etmeye fırsat bırakmadılar. Ne yapacağımızı biz bilmiyoruz artık, hiç bir imkânımız kalmadı. Bizi Müslüman beşerler duysun, imkânımız kalmadı. 600 baş hayvanın yiyeceğini bu biçimde yerlere gömdüler. Biz ne yapacağız? Devlet liderlerine sesleniyorum. Bizim hayvanlarımızın yiyeceğini taşların, toprakların altına gömdüler. Askeri de bize kışkırttılar. O askerleri biz yetiştirdik. O devlete biz yolladık o askerleri, askerlerle bize savaş yaptırıyorlar. 60 yaşındayım ben, askerle savaşabilir miyim? Asker beni itti kaktı, gitti.
600 baş hayvan, kuzusuyla birlikte kısma gidiyor artık. 60 tane büyük baş, buzağıyla birlikte… Bakamıyoruz daha, imkanımız kalmadı. Yem alamıyoruz, yiyeceğini de yerlere gömdüler, mecbur bölüme göndereceğiz. Burası yonca tarlasıydı, yoncamızı biçmeye fırsat vermediler. 600 yüz baş koyunu karnında kuzusuyla, 60 tane de büyükbaşı karnında buzağıyla kaybedeceğiz, daha ne yapalım? Bir şey takım biçmeye yerimiz kalmadı. Dikili taşımızı da yıktılar, askeri bizim önümüze diktiler. Biz askerle savaşmıyoruz, bizim de askerimiz var. Askerle bizi savaş yapmaya mecbur bıraktılar. Biz de askerle baş edemiyoruz aslına bakarsanız. Hayvanlarımızın yiyeceğini bu biçimde yerlere gömdüler. İşte kökü de kalmadı, kolu da kalmadı, hiç bir şeyi kalmadı. Çambükü’nde dikili bir ağaç kalmadı.” (ANKA)