DeliSevda
Co-Admin
Bireyin konuşmasının gerek akıcılık gerekse vakit içindema istikametinden yaşına uygun olmayan halde bozulması olarak tanımlanan kekemeliğin başlangıcı çoklukla 2-7 yaş aralığı olarak kabul ediliyor. Gelişim için çok kıymetli olan bu süreç ise çocuklar üzerinde olumsuz ruhsal tesirlere sebep olabiliyor.
22 Ekim Dünya Kekemelik Günü ötürüsıyla bilgilendirmelerde bulunan Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Kliniği’nden Uzm. Dr. Sümeyra Fırat, kekemeliğin uzun sürmesi durumunda çocuğun konuşmaktan kaçınması, toplumsal bağlarının ve benlik algısının etkilenmesi üzere ruhsal kuvvetliklerin ortaya çıkabileceğini söylemiş oldu.
“Çocuğunuza kızmayın”
Kekemeliğin daha yeni başladığında ailelerin bir kısmının bunu çocuğun isteyerek ilgi çekmek için yaptığını düşünebileceğini tabir eden Uzm. Dr. Sümeyra Fırat, “Ebeveynler bu yüzden çocuğa düzgün konuşmasını söyleyip kızabiliyor. Bu durum da çocuğun gerilime girmesine niye olduğu için kekemeliği artırabiliyor, olumsuz da olsa aile konuşması ile ağır biçimde ilgilendiği için kekemelik pekişiyor. bununla birlikte çocuk anlaşılmadığını, kendisinde bir sorun olduğunu, eksik ve yetersiz olduğunu düşünebiliyor. Vakit zaman ailesi tarafınca bu türlü konuştuğu için sevilmediğini, bedel görmeye layık olmadığını da düşünebiliyor. Sonuçta bu türlü yaklaşım gösteren aileler farkında olmadan çocuklarının mutsuz, toplumsal olarak kaçınan bireyler olmalarına niye oluyor.” diye konuştu.
“Arkadaş ve öğretmen yaklaşımı önemli”
Gelişimsel kekemelik düzelse bile oluşan ruhsal yaraların kolay düzelmediğini söyleyen Uzm. Dr. Fırat, “Olayın bir de arkadaş tarafı ve öğretmen yaklaşımı var. Öğretmenler ve arkadaşların yaklaşımı da ebeveynler kadar kıymetlidir. Okula başlamış ve hâlâ kekemeliği devam eden çocuklar ile arkadaşları dalga geçebiliyor. Bu da bir daha kendileri ile ilgili olumsuz inançlar oluşmasına ve ‘kekelersem arkadaşlarım dalga geçer’ kanısı ile toplumsal ortamlardan olabildiğince kaçınmalarına, okulda derse katılmamalarına niye olabiliyor. Bu durumda da okula gitmek istemeyen, konut haricinde arkadaşları ile görüşmeyen, bilhassa mesken haricinde beşerlerle temas etmesini gerektirecek durumlarda yaşına uygun sorumlulukları yerine getirmeyen çocuklarla ve gençlerle karşılaşabiliyoruz.” tabirlerini kullandı.
Utanacak diye sınıfta kelam hakkı verilmiyor
kimi vakit de kekemelik sorunu yaşayan bireye yardımcı olunduğu düşünülerek yanlışlar yapabildiğine dikkat çeken Uzm. Dr. Fırat, şu örneği verdi: “Bazı durumlarda kekeme çocuğun konuşması gereken yerlerde aileleri konuşabiliyor ya da ‘utanacak’, ‘konuşması uzun sürecek’ niyetiyle sınıfta kendisine kelam hakkı verilmeyebiliyor. Tüm bunlar kekemeliği olan bireylerin olumsuz inançlarını besliyor, kendini anlatamayacağı, onu bekleyecek vaktimizin olmadığı hissini yaşatmamıza sebep oluyor. Aslında meselemiz yalnızca kekemelikken, etrafın yaklaşımı ile birfazlaca sorun daha eklenmiş oluyor.”
Gelişimsel kekemelikte çocuğa konuşması konusunda baskı yapılmaması gerektiğinin altını çizen Uzm. Dr. Fırat, “Kelime ya da cümlelerin düzeltilmemesi ve tamamlanmaması, kendini rahatça söz etmesine imkan tanınması, konuşurken sabırla dinlenmesi ve çocuğun dikkatinin konuşması üzerine çekilmemesi kıymetlidir. Çocuk bu durumu fark edip, rahatsızlığını lisana getiriyorsa bunun sıklıkla süreksiz olduğu, süreç içerisinde geçeceği, bir uzmana başvurabilecekleri lisana getirilebilir. Kekemelik ile ilgili danışmanlık almak ve tedavi sürecini en güzel biçimde yönetmek için uzman dayanağı alınabilir.” diyerek kelamlarını noktaladı.
22 Ekim Dünya Kekemelik Günü ötürüsıyla bilgilendirmelerde bulunan Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Kliniği’nden Uzm. Dr. Sümeyra Fırat, kekemeliğin uzun sürmesi durumunda çocuğun konuşmaktan kaçınması, toplumsal bağlarının ve benlik algısının etkilenmesi üzere ruhsal kuvvetliklerin ortaya çıkabileceğini söylemiş oldu.
“Çocuğunuza kızmayın”
Kekemeliğin daha yeni başladığında ailelerin bir kısmının bunu çocuğun isteyerek ilgi çekmek için yaptığını düşünebileceğini tabir eden Uzm. Dr. Sümeyra Fırat, “Ebeveynler bu yüzden çocuğa düzgün konuşmasını söyleyip kızabiliyor. Bu durum da çocuğun gerilime girmesine niye olduğu için kekemeliği artırabiliyor, olumsuz da olsa aile konuşması ile ağır biçimde ilgilendiği için kekemelik pekişiyor. bununla birlikte çocuk anlaşılmadığını, kendisinde bir sorun olduğunu, eksik ve yetersiz olduğunu düşünebiliyor. Vakit zaman ailesi tarafınca bu türlü konuştuğu için sevilmediğini, bedel görmeye layık olmadığını da düşünebiliyor. Sonuçta bu türlü yaklaşım gösteren aileler farkında olmadan çocuklarının mutsuz, toplumsal olarak kaçınan bireyler olmalarına niye oluyor.” diye konuştu.
“Arkadaş ve öğretmen yaklaşımı önemli”
Gelişimsel kekemelik düzelse bile oluşan ruhsal yaraların kolay düzelmediğini söyleyen Uzm. Dr. Fırat, “Olayın bir de arkadaş tarafı ve öğretmen yaklaşımı var. Öğretmenler ve arkadaşların yaklaşımı da ebeveynler kadar kıymetlidir. Okula başlamış ve hâlâ kekemeliği devam eden çocuklar ile arkadaşları dalga geçebiliyor. Bu da bir daha kendileri ile ilgili olumsuz inançlar oluşmasına ve ‘kekelersem arkadaşlarım dalga geçer’ kanısı ile toplumsal ortamlardan olabildiğince kaçınmalarına, okulda derse katılmamalarına niye olabiliyor. Bu durumda da okula gitmek istemeyen, konut haricinde arkadaşları ile görüşmeyen, bilhassa mesken haricinde beşerlerle temas etmesini gerektirecek durumlarda yaşına uygun sorumlulukları yerine getirmeyen çocuklarla ve gençlerle karşılaşabiliyoruz.” tabirlerini kullandı.
Utanacak diye sınıfta kelam hakkı verilmiyor
kimi vakit de kekemelik sorunu yaşayan bireye yardımcı olunduğu düşünülerek yanlışlar yapabildiğine dikkat çeken Uzm. Dr. Fırat, şu örneği verdi: “Bazı durumlarda kekeme çocuğun konuşması gereken yerlerde aileleri konuşabiliyor ya da ‘utanacak’, ‘konuşması uzun sürecek’ niyetiyle sınıfta kendisine kelam hakkı verilmeyebiliyor. Tüm bunlar kekemeliği olan bireylerin olumsuz inançlarını besliyor, kendini anlatamayacağı, onu bekleyecek vaktimizin olmadığı hissini yaşatmamıza sebep oluyor. Aslında meselemiz yalnızca kekemelikken, etrafın yaklaşımı ile birfazlaca sorun daha eklenmiş oluyor.”
Gelişimsel kekemelikte çocuğa konuşması konusunda baskı yapılmaması gerektiğinin altını çizen Uzm. Dr. Fırat, “Kelime ya da cümlelerin düzeltilmemesi ve tamamlanmaması, kendini rahatça söz etmesine imkan tanınması, konuşurken sabırla dinlenmesi ve çocuğun dikkatinin konuşması üzerine çekilmemesi kıymetlidir. Çocuk bu durumu fark edip, rahatsızlığını lisana getiriyorsa bunun sıklıkla süreksiz olduğu, süreç içerisinde geçeceği, bir uzmana başvurabilecekleri lisana getirilebilir. Kekemelik ile ilgili danışmanlık almak ve tedavi sürecini en güzel biçimde yönetmek için uzman dayanağı alınabilir.” diyerek kelamlarını noktaladı.