DeliSevda
Co-Admin
Uzman Klinik Psikolog Ayşe Şahin, çocuk ve anne içindeki inançlı bağlanma hakkında değerlendirmelerde bulundu. Şahin, çocuğun bakımını üstüne alan ebeveynlere sağlıklı bağlanma gerçekleştirebilmeleri için tavsiyelerde değerli tavsiyeler paylaştı.
Bağlanmanın insanoğlu için temel bir gereksinim olduğunu vurgulayan Ayşe Şahin, “İnsan yavrusu doğumdan daha sonrasında öbür çeşitlere bakılırsa daha fazla ve daha uzun süren bir bakıma muhtaçlık duyuyor. Bu da insanın bağlanma, alaka kurma ve toplumsallaşma gereksiniminin temel bir gereksinim olduğunun göstergesidir. İnançlı bağlanma, hayatın erken senelerında çocuk ile ona bakım veren kişi içinde kurulan sağlıklı bağlantıdır. Bakım veren kişi birçok vakit anne olmakla birlikte bu kişi baba, akrabalar ya da bakıcı olabiliyor.” dedi.
Çocuğun kişiliğini anne ile içindeki ilgi modeli oluşturuyor
Her ne kadar hayatın erken senelerında gerçekleşse de bağlanmanın ilerleyen senelerda kişinin öteki beşerlerle kurduğu bağlardaki davranış örüntülerini de belirlediğini söz eden Şahin, “Erken senelerda anne ve çocuk içinde kurulan inançlı yahut inançsız münasebet modeli, ilerleyen senelerda kişinin toplumsal münasebetlerini olumlu ya da olumsuz tarafta etkileyecektir. Kurulan bu ilgi modeli, çocuğun kişiliğinin büyük bir kısmını oluşturuyor ve bu yapının ilerleyen senelerda değişme imkanı olsa da değişime karşı dirençli olduğu biliniyor. Bu sebeple erken devir yaşantılarının bireyin kişiliği, toplumsal ilgileri ve psikopatolojileri üzerinde pek değerli bir tesiri olduğunu söyleyebiliriz.” diye konuştu.
Temel bakım veren kişi ile çocuk içinde inançlı bağlanmanın gelişebilmesi için kimi dinamiklere muhtaçlık duyulduğunu belirten Şahin, “Bunlardan birincisi çocuğun fizikî gereksinimlerinin karşılanmasıdır. Çocuk acıktığında, susadığında, altı kirlendiğinde, uykusu geldiğinde bu durumu fark eden ve bu muhtaçlığını giderebilen bir yetişkine gereksinim duyuyor. Şayet çocuğun acıkma ağlamasına karşı bakım veren kişi çocuğun altını temizlerse, çocuk gereksinimlerinin görülmediği ve karşılanmadığına dair olumsuz inanç geliştirebilir.” dedi.
İnançlı bağlanmayı sağlayacak tavsiyeler
Uzman Klinik Psikolog Ayşe Şahin, “Çocuğun duygusal gereksinimleri da inançlı bağlanma için şayet olmazsa olmazlardandır.” diyerek kelamlarını şöyleki sürdürdü:
“Bakım veren kişi çocukla göz teması kurmalı, yüz yüze irtibat ortasında olmalı, çocukla sohbet etmeli, ona gülümsemeli ve olumlu hisleri yansıtmalı. Çocuk dehşet, tasa üzere hisler yaşadığında yetişkinler bu hislere karşı hassas olmalı ve bu hisleri yatıştırabilmeli. Çocuğun tensel gereksinimleri da ihmal edilmemeli zira çocuğun yetişkine sarılma ve dokunma muhtaçlığı vardır. Bu sebeple temel bakım veren kişi uygun vakit içinderda çocuğu kucaklayarak, dokunsal oyunlar oynayarak bu muhtaçlığı karşılamalı. Tüm muhtaçlıklar her vakit olmasa bile birçok vakit ve yeteri kadar karşılandığında anne ve çocuk içinde inançlı bağlanma gerçekleşiyor.”
Çocuğun inançlı bağlandığında temel bakım veren şahsa karşı olumlu hisler geliştirdiğini vurgulayan Şahin, “Çocuk vaktinin birçoklarını onunla geçirmek ister, anniçin ayrılmak istemez, anne uzaklaştığında ağlayabilir fakat bu ağlama ve huzursuzluk hali anneye kavuşma anında kendini rahatlama hissine bırakır. İnançlı bağlanan çocuk için annesi endişe ve telaş anlarında dönebileceği inançlı bir sığınaktır. Çocuk dünyanın ve öbür insanların emniyetli olduğuna dair olumlu bir inanç geliştirir.” dedi.
Bağlanmanın insanoğlu için temel bir gereksinim olduğunu vurgulayan Ayşe Şahin, “İnsan yavrusu doğumdan daha sonrasında öbür çeşitlere bakılırsa daha fazla ve daha uzun süren bir bakıma muhtaçlık duyuyor. Bu da insanın bağlanma, alaka kurma ve toplumsallaşma gereksiniminin temel bir gereksinim olduğunun göstergesidir. İnançlı bağlanma, hayatın erken senelerında çocuk ile ona bakım veren kişi içinde kurulan sağlıklı bağlantıdır. Bakım veren kişi birçok vakit anne olmakla birlikte bu kişi baba, akrabalar ya da bakıcı olabiliyor.” dedi.
Çocuğun kişiliğini anne ile içindeki ilgi modeli oluşturuyor
Her ne kadar hayatın erken senelerında gerçekleşse de bağlanmanın ilerleyen senelerda kişinin öteki beşerlerle kurduğu bağlardaki davranış örüntülerini de belirlediğini söz eden Şahin, “Erken senelerda anne ve çocuk içinde kurulan inançlı yahut inançsız münasebet modeli, ilerleyen senelerda kişinin toplumsal münasebetlerini olumlu ya da olumsuz tarafta etkileyecektir. Kurulan bu ilgi modeli, çocuğun kişiliğinin büyük bir kısmını oluşturuyor ve bu yapının ilerleyen senelerda değişme imkanı olsa da değişime karşı dirençli olduğu biliniyor. Bu sebeple erken devir yaşantılarının bireyin kişiliği, toplumsal ilgileri ve psikopatolojileri üzerinde pek değerli bir tesiri olduğunu söyleyebiliriz.” diye konuştu.
Temel bakım veren kişi ile çocuk içinde inançlı bağlanmanın gelişebilmesi için kimi dinamiklere muhtaçlık duyulduğunu belirten Şahin, “Bunlardan birincisi çocuğun fizikî gereksinimlerinin karşılanmasıdır. Çocuk acıktığında, susadığında, altı kirlendiğinde, uykusu geldiğinde bu durumu fark eden ve bu muhtaçlığını giderebilen bir yetişkine gereksinim duyuyor. Şayet çocuğun acıkma ağlamasına karşı bakım veren kişi çocuğun altını temizlerse, çocuk gereksinimlerinin görülmediği ve karşılanmadığına dair olumsuz inanç geliştirebilir.” dedi.
İnançlı bağlanmayı sağlayacak tavsiyeler
Uzman Klinik Psikolog Ayşe Şahin, “Çocuğun duygusal gereksinimleri da inançlı bağlanma için şayet olmazsa olmazlardandır.” diyerek kelamlarını şöyleki sürdürdü:
“Bakım veren kişi çocukla göz teması kurmalı, yüz yüze irtibat ortasında olmalı, çocukla sohbet etmeli, ona gülümsemeli ve olumlu hisleri yansıtmalı. Çocuk dehşet, tasa üzere hisler yaşadığında yetişkinler bu hislere karşı hassas olmalı ve bu hisleri yatıştırabilmeli. Çocuğun tensel gereksinimleri da ihmal edilmemeli zira çocuğun yetişkine sarılma ve dokunma muhtaçlığı vardır. Bu sebeple temel bakım veren kişi uygun vakit içinderda çocuğu kucaklayarak, dokunsal oyunlar oynayarak bu muhtaçlığı karşılamalı. Tüm muhtaçlıklar her vakit olmasa bile birçok vakit ve yeteri kadar karşılandığında anne ve çocuk içinde inançlı bağlanma gerçekleşiyor.”
Çocuğun inançlı bağlandığında temel bakım veren şahsa karşı olumlu hisler geliştirdiğini vurgulayan Şahin, “Çocuk vaktinin birçoklarını onunla geçirmek ister, anniçin ayrılmak istemez, anne uzaklaştığında ağlayabilir fakat bu ağlama ve huzursuzluk hali anneye kavuşma anında kendini rahatlama hissine bırakır. İnançlı bağlanan çocuk için annesi endişe ve telaş anlarında dönebileceği inançlı bir sığınaktır. Çocuk dünyanın ve öbür insanların emniyetli olduğuna dair olumlu bir inanç geliştirir.” dedi.