Eriyen devasa buzdağından milyarlarca ton su okyanuslara karıştı
Bu, tüm Birleşik Krallık vatandaşları tarafınca günlük olarak kullanılan su ölçüsünün yaklaşık 150 katı.
A68, kısa bir süre öncesine kadar dünyanın en büyük buzdağıydı.
2017’de Antarktika’dan ayrıldığında yaklaşık 6 bin km2’lik bir alanı kaplıyordu. Lakin 2021’in başlarında ortadan kaybolmuştu.
Bir trilyon ton buzun tamamı eridi.
Araştırmacılar, A68’in erimesinin etraf üstündeki tesirini anlamak için farklı çalışmalar yürütüyor.
Leeds Üniversitesi’nden bilim insanlarının oluşturduğu bir takım, Beyaz Kıta Antarktika’dan kuzeye, Güney Okyanusu boyunca Güney Atlantik’e yanlışsız hareket ederken dev buzdağının boyutlarının nasıl değiştiğini hesaplamak için var olan tüm uydu bilgilerini inceledi.
Bu imgeler, grubun mega buz dağının üç buçuk yıl boyunca erime oranlarının nasıl değiştiğini değerlendirmesine yardımcı oldu.
Erime için kilit periyotlardan biri A68’in İngiltere’nin Denizaşırı Toprakları’ndan biri olan ve sıcak bir iklime sahip Güney Georgia’ya yaklaştığı vakit içinderdı.
bir süreliğine, dev buz bloğunun etrafındaki sığlıklara yerleşerek, burada yaşayan milyonlarca penguen, fok ve balinanın yiyecek arama yollarını kapatabileceğinden kaygı edildi.
Lakin bu gerçekleşmedi, zira yeni bilgiler A68’in burada ayakta kalabilmek için kâfi omurga derinliğine sahip olmadığına gösteriyor.
EKOSİSTEMDE TESİRLERİ UZUN OLACAK
Leeds Üniversitesi araştırmacılarından Dr. Anne Braakmann-Folgmann BBC’ye verdiği demeçte, “Kıta sahanlığına kısa bir süre dokunmuş üzere görünüyor. Bu sebeple bir bir dönüş yaptığını ve küçük bir kesimin ondan koptuğunu gördük. Lakin bu, A68’i sabitlemek için kâfi değildi.” dedi.
Araştırmanın ortak muharriri Prof. Dr. Andrew Shepherd, “Ve sanırım kalınlık iddialarında bunun sebebini nazaranbiliyorsunuz.” dedi ve ekledi: “O etapta, buzdağının omurgası ortalama 141 metreydi ve bölgedeki batimetri (derinlik) çizelgeleri 150m’yi gösteriyordu. Yani ikisi içinde epey az bir fark vardı.”
A68, Nisan 2021’e kadar takip edilemeyecek kadar sayısız küçük kesime bölündü. Lakin bunun ekosistemler üstündeki tesirleri epey daha uzun ömürlü olacak.
Büyük yassı yahut düz doruklu buzdağlarının, dolaştıkları her yerde değerli bir tesire sahip oldukları artık yaygınlıkla kabul ediliyor.
SU AKINTILARI DEĞİŞECEK
Eridikleri yere karışan tatlı sular buradaki su akıntılarını değiştirecek. Hayatları boyunca topladıkları ve akabinde eriyerek okyanuslara bıraktıkları demir, başka mineraller ve hatta organik hususlar planktonların çoğalmasına sebep olacak.
İngiltere’nin Antarktika Araştırması grubu, buz kütlesi büsbütün yok olmadan evvel buradaki şartları izlemek için A68 civarına birtakım robotik planörler yerleştirmeyi başarmıştı.
Biyolojik oşinograf Prof. Dr. Geraint Tarling, bu ve öbür araçlardan elde edilen dataların çabucak hemen tam olarak tahlil edilmemiş bulunmasına karşın birtakım değişik özellikleri ortaya çıkardığını BBC’ye verdiği şu demeçle aktardı:
“A68 etrafındaki fitoplankton tiplerinin değişen florasına ve ayrıyeten okyanusun daha derin kısımlarına biriken gerçek hususa dair kuvvetli sinyaller olduğunu düşünüyoruz. Planördeki parçacık sensörü, buzdağından epeyce kuvvetli unsur birikim sinyalleri alıyordu.”
Bu, tüm Birleşik Krallık vatandaşları tarafınca günlük olarak kullanılan su ölçüsünün yaklaşık 150 katı.
A68, kısa bir süre öncesine kadar dünyanın en büyük buzdağıydı.
2017’de Antarktika’dan ayrıldığında yaklaşık 6 bin km2’lik bir alanı kaplıyordu. Lakin 2021’in başlarında ortadan kaybolmuştu.
Bir trilyon ton buzun tamamı eridi.
Araştırmacılar, A68’in erimesinin etraf üstündeki tesirini anlamak için farklı çalışmalar yürütüyor.
Leeds Üniversitesi’nden bilim insanlarının oluşturduğu bir takım, Beyaz Kıta Antarktika’dan kuzeye, Güney Okyanusu boyunca Güney Atlantik’e yanlışsız hareket ederken dev buzdağının boyutlarının nasıl değiştiğini hesaplamak için var olan tüm uydu bilgilerini inceledi.
Bu imgeler, grubun mega buz dağının üç buçuk yıl boyunca erime oranlarının nasıl değiştiğini değerlendirmesine yardımcı oldu.
Erime için kilit periyotlardan biri A68’in İngiltere’nin Denizaşırı Toprakları’ndan biri olan ve sıcak bir iklime sahip Güney Georgia’ya yaklaştığı vakit içinderdı.
bir süreliğine, dev buz bloğunun etrafındaki sığlıklara yerleşerek, burada yaşayan milyonlarca penguen, fok ve balinanın yiyecek arama yollarını kapatabileceğinden kaygı edildi.
Lakin bu gerçekleşmedi, zira yeni bilgiler A68’in burada ayakta kalabilmek için kâfi omurga derinliğine sahip olmadığına gösteriyor.
EKOSİSTEMDE TESİRLERİ UZUN OLACAK
Leeds Üniversitesi araştırmacılarından Dr. Anne Braakmann-Folgmann BBC’ye verdiği demeçte, “Kıta sahanlığına kısa bir süre dokunmuş üzere görünüyor. Bu sebeple bir bir dönüş yaptığını ve küçük bir kesimin ondan koptuğunu gördük. Lakin bu, A68’i sabitlemek için kâfi değildi.” dedi.
Araştırmanın ortak muharriri Prof. Dr. Andrew Shepherd, “Ve sanırım kalınlık iddialarında bunun sebebini nazaranbiliyorsunuz.” dedi ve ekledi: “O etapta, buzdağının omurgası ortalama 141 metreydi ve bölgedeki batimetri (derinlik) çizelgeleri 150m’yi gösteriyordu. Yani ikisi içinde epey az bir fark vardı.”
A68, Nisan 2021’e kadar takip edilemeyecek kadar sayısız küçük kesime bölündü. Lakin bunun ekosistemler üstündeki tesirleri epey daha uzun ömürlü olacak.
Büyük yassı yahut düz doruklu buzdağlarının, dolaştıkları her yerde değerli bir tesire sahip oldukları artık yaygınlıkla kabul ediliyor.
SU AKINTILARI DEĞİŞECEK
Eridikleri yere karışan tatlı sular buradaki su akıntılarını değiştirecek. Hayatları boyunca topladıkları ve akabinde eriyerek okyanuslara bıraktıkları demir, başka mineraller ve hatta organik hususlar planktonların çoğalmasına sebep olacak.
İngiltere’nin Antarktika Araştırması grubu, buz kütlesi büsbütün yok olmadan evvel buradaki şartları izlemek için A68 civarına birtakım robotik planörler yerleştirmeyi başarmıştı.
Biyolojik oşinograf Prof. Dr. Geraint Tarling, bu ve öbür araçlardan elde edilen dataların çabucak hemen tam olarak tahlil edilmemiş bulunmasına karşın birtakım değişik özellikleri ortaya çıkardığını BBC’ye verdiği şu demeçle aktardı:
“A68 etrafındaki fitoplankton tiplerinin değişen florasına ve ayrıyeten okyanusun daha derin kısımlarına biriken gerçek hususa dair kuvvetli sinyaller olduğunu düşünüyoruz. Planördeki parçacık sensörü, buzdağından epeyce kuvvetli unsur birikim sinyalleri alıyordu.”