BOTR
Yeni Üye
Ve yine de: insanların iradesi büyüleyici. İlk akşam Devlet Akademik Kukla Tiyatrosu’nda Ukrayna’nın en havalı yazarı olarak kabul edilen Serhij Zhadan ile “Depeche Mode” adlı ilk romanı Ukraynalı bir Hıristiyan Kracht olan Viktor Afanasyev ile bir toplantı var. Tiyatro da aslında kapalı ama o akşam bir çocuk oyunu var. istisnai olarak.
“Her şeyin güzel olacağına inanıyoruz”
Kiev’den onca yolu gelen bir aktris, Ukraynalıların etkileyici ruhunu gösteriyor. “Ukraynalılar olduğumuz için her şeyin iyi olacağına inanıyoruz. Ülkemizi seviyoruz ve elbette gerçeğin kazanacağına inanıyoruz” diyor. Kısa bir süre sonra tiyatronun yer altı mezarlarına bakmama izin verildi. Çok aşağıdasınız çünkü tiyatro koruma altına alınmış bir banka binasında.
Bir Amerikan tanksavar silahının adını taşıyan kedi. (Kaynak: Liane Bednarz)
İnsanlar orada yaşıyor. Bugüne kadar. Kendini korumak için. Şehrin varoşlarındaki gökdelenlerden kaçtılar. Serhij Zhadan da savaş başladığında üç ay orada yaşadı. Az eşyayla seyrek uyku yerlerini görmek rahatsız edici geliyor.
Bu kadar çok Almanın tembelliğinden utanıyorum. Ve mektup yazarları için daha da fazlası. Ukraynalıların sadece biz Almanların 1945’ten beri sahip olduğumuz şeyi korumak istediğini kim anlamak istemez: barış. 1990’daki bağımsızlıklarından bu yana kendilerine özgürlük yarattılar, batıya doğru çabalıyorlar. Rus diktatörlüğünün bir parçası olmak ve tüm bu özgürlükleri kaybetmek onlar için dayanılmaz bir ihtimal.
Betonarme Kharkiv’i kurtardı
Almanya’da yeterince anlaşılamayan da budur. Öncelikle bölgeyi korumakla ilgili değil. İşgal altındaki topraklarda yaşayan tüm insanların bir diktatörlük altında yaşamayı bekleyebileceği gerçeğiyle ilgili. Daha fazla özgürlük olmadan. Bu fikir, Ukraynalılar için özellikle dayanılmaz olan şeydir.
Bu zihniyeti, beni Lviv, Kiev, Bucha ve Irpin’e götüren Mayıs/Haziran 2022’de Ukrayna’ya yaptığım ilk seyahatten zaten biliyordum. Burada, Doğu’da aynı tutum hakimdir. Başlangıçta Rusça konuşan Ukraynalıların şimdi Ukraynaca konuşmaya çalıştıkları söylentisi de doğru çıkıyor.
Bununla birlikte, her şeyden önce, şehrin kendini savunabilme yeteneğinin gururu, Rusya sınırının hemen önünde muazzam bir şekilde telaffuz ediliyor. Ve yüksek binalar, her şeyden önce, bu savunuculukta belirleyici bir rol oynadı. Evet, Kharkiv’in tamamen yerle bir edilmesini engelleyen gerçekten yüksek binalardı. Birçok insan roketler için çok kolay bir hedef oldukları için bunlardan kaçarken, şehirdeki diğer yüksek binalar aynı zamanda onların kalesi haline geldi.
“Her şeyin güzel olacağına inanıyoruz”
Kiev’den onca yolu gelen bir aktris, Ukraynalıların etkileyici ruhunu gösteriyor. “Ukraynalılar olduğumuz için her şeyin iyi olacağına inanıyoruz. Ülkemizi seviyoruz ve elbette gerçeğin kazanacağına inanıyoruz” diyor. Kısa bir süre sonra tiyatronun yer altı mezarlarına bakmama izin verildi. Çok aşağıdasınız çünkü tiyatro koruma altına alınmış bir banka binasında.
Bir Amerikan tanksavar silahının adını taşıyan kedi. (Kaynak: Liane Bednarz)
İnsanlar orada yaşıyor. Bugüne kadar. Kendini korumak için. Şehrin varoşlarındaki gökdelenlerden kaçtılar. Serhij Zhadan da savaş başladığında üç ay orada yaşadı. Az eşyayla seyrek uyku yerlerini görmek rahatsız edici geliyor.
Bu kadar çok Almanın tembelliğinden utanıyorum. Ve mektup yazarları için daha da fazlası. Ukraynalıların sadece biz Almanların 1945’ten beri sahip olduğumuz şeyi korumak istediğini kim anlamak istemez: barış. 1990’daki bağımsızlıklarından bu yana kendilerine özgürlük yarattılar, batıya doğru çabalıyorlar. Rus diktatörlüğünün bir parçası olmak ve tüm bu özgürlükleri kaybetmek onlar için dayanılmaz bir ihtimal.
Betonarme Kharkiv’i kurtardı
Almanya’da yeterince anlaşılamayan da budur. Öncelikle bölgeyi korumakla ilgili değil. İşgal altındaki topraklarda yaşayan tüm insanların bir diktatörlük altında yaşamayı bekleyebileceği gerçeğiyle ilgili. Daha fazla özgürlük olmadan. Bu fikir, Ukraynalılar için özellikle dayanılmaz olan şeydir.
Bu zihniyeti, beni Lviv, Kiev, Bucha ve Irpin’e götüren Mayıs/Haziran 2022’de Ukrayna’ya yaptığım ilk seyahatten zaten biliyordum. Burada, Doğu’da aynı tutum hakimdir. Başlangıçta Rusça konuşan Ukraynalıların şimdi Ukraynaca konuşmaya çalıştıkları söylentisi de doğru çıkıyor.
Bununla birlikte, her şeyden önce, şehrin kendini savunabilme yeteneğinin gururu, Rusya sınırının hemen önünde muazzam bir şekilde telaffuz ediliyor. Ve yüksek binalar, her şeyden önce, bu savunuculukta belirleyici bir rol oynadı. Evet, Kharkiv’in tamamen yerle bir edilmesini engelleyen gerçekten yüksek binalardı. Birçok insan roketler için çok kolay bir hedef oldukları için bunlardan kaçarken, şehirdeki diğer yüksek binalar aynı zamanda onların kalesi haline geldi.