‘Parmağıma düzmece alyans takıyordum..’ Cennet diye gitti cehenneme dönüştü!
Dijital göçebelik son yılların en beğenilen trendlerinden. İşlerini bir dizüstü bilgisayar ve bir internet ilişkisi aracılığıyla dünyanın her yerinde sürdürebilen insanların sayısı arttıkça dijital göçebelerin sayısı da artıyor. Bilhassa Covid-19 pandemisi niçiniyle milyonlarca kişinin konutta çalışma nizamına geçmesi, kelam konusu trendin yükselmesini sağladı.
Toplumsal medyada ve öteki internet mecralarında karşımıza çıkan dijital göçebelik öyküleri sıklıkla fazlaca keyifli tablolar çiziyor. Kalabalıklardan uzakta tabiatın ortasında, kimi bazı egzotik coğrafyalarda yaşamak, yeni beşerler tanıyıp yeni lezzetler tatmak herkese hayal üzere geliyor.
Fakat bu düşü kâbusa dönüşenler de var… Bunlardan bir tanesi de Hong Konglu bir özgür gazeteci olan Andrea Lo. Eksiksiz vakit içinder geçirme hayaliyle 1 yıllığına Barbados’a taşınan Lo, uzaktan cennet üzere görünen ülkede yaşamaya en çok 4,5 ay dayanabildi.
Lo, bu süreçte Barbados’ta yaşadıklarını ABD merkezli içerik sitesi Insider için kaleme aldı, biz de sizin için derledik. Genç hanımın başından geçenler, ülke değiştirmek üzere epey büyük kararları almadan evvel her şeyi enine uzunluğuna düşünmek gerektiğine dair değerli dersler içeriyor…
12 AYLIĞINA GEÇERLİ ÖZEL VİZE
Geçen yıl haber sitelerini dolaşırken enteresan bir habere denk geldim. Barbados’un “Hoşgeldin Damgası” ismi verilen özel bir vize sistemine geçtiğinden bahsediyordu.
Bu vizeyle dijital göçebelere 12 aylığına adada yaşama müsaadesi veriliyordu. Hür çalışan bir gazeteci olarak bir Karayip adasında yaşamak, daha evvel hiç gitmediğim bir bölgeyi tanıyıp hakkında haber yapmak için mükemmel bir yol üzere göründü.
Halihazırda bir yerde çalışmakta olan bireyler 2000 dolar karşılığında bu vizeyi alabiliyor ve adada kaldıkları müddet boyunca gelir vergisi de ödemiyordu.
Bu şartlarda Aralık 2020’de Barbados’a taşındım.
CENNET ÜZERE BİR YERDİ
Adanın hoşluğu karşısında büyülendim. Karayip Denizi’nin turkuaz sularıyla, Atlas Okyanusu’na bakan doğu kıyısının kayalık topraklarıyla cennet üzere bir yerdi.
Adanın güney kıyısında bulunan bir sitede tek yatak odalı bir daire tuttum. İnternet, su, elektrik ve haftada bir sefer paklık hizmeti de dahil olmak üzere ayda 1250 dolar ödüyordum.
Üstelik Barbados’un kültürüne de bayılmıştım. Lokal mutfağı tanımaktan büyük keyif alıyordum. Hatta Barbados’un kızarmış uçan balık, cou-cou (mısır unu ve bamya) ve et suyu sosundan oluşan ulusal yemeğini yapmayı bile öğrenmiştim.
Afrika lisanları ile İngilizcenin karıştığı mahallî lisanı duymak, Karayip argosundan sözler kapmak bana büyük bir keyif veriyordu.
EVVEL KISITLAMA daha sonra KARANTİNA
Vaktimin kıymetli bir kısmını kısıtlamalarla geçirdiğim için hayli fazla arkadaş edindiğimi söyleyemeyeceğim.
Birinci arkadaşım konut ararken kaldığım Airbnb’deki konut sahibimdi. O kişi aracılığıyla benim üzere Hoşgeldin Damgası programıyla gelen diğer bir dijital göçebeyle tanıştım. Öbür arkadaşlarımla da internet üzerinden ya da ortak arkadaşlar aracılığıyla tanıştık.
Noel ve Yeni Yıl geçtikten daha sonra Barbados’taki Covid-19 hadiselerinde bir artış oldu. Bu niçinle evvel belirli saatlerde dışarı çıkmak yasaklandı akabinde karantina ilan edildi.
KEŞKE EN BERBATI VOLKANİK PÜSKÜRME OLSAYDI
9 Nisan’da Saint Vincent ve Grenadinler’de bulunan La Soufrière yanardağının püskürttüğü küller Barbados’u tesiri altına alınca ülke bir daha kapandı. Lakin keşke yaşadığım en makus şey bir volkanik püskürme olsaydı…
hayatımda hiç Barbados’taki kadar korktuğumu ve kendimi tehlikeye açık hissettiğimi hatırlamıyorum.
Bayanların sokakta tacize uğramasının yalnızca bu adaya has bir durum olmadığını biliyorum. Lakin ne vakit sokağa çıksam laf atmalara maruz kalıyordum. Birilerini bana bir şey demeden, bir yerden öbür bir yere gidemiyorum üzere geliyordu.
Plajda fotoğraflar çekerken yanıma gelen bir erkek “Aloe vera’mı sana sürmek istiyorum” diyor, yolda giderken şortumu düzelttiğimi nazarann bir öbür erkek, “O popoyu rahat bırak!” diye uzaktan bağırıyordu.
PLAJDA GELİP YANIMA OTURUYORLARDI
Bayanlara laf atılmasının Barbados’ta yaygın bir durum olduğunu öğrendim. Üstelik Barbadoslu bayanlar bu durumun büyük oranda zararsız olduğu konusunda da bana garanti vermişlerdi. ötürüsıyla başlangıçta yaşadıklarıma gülüp geçmeye çalıştım.
Lakin yeni memleketimi tek başıma keşfetmeye her çıktığımda yaşadığım şeyler tasayla dolmama sebep oldu. Bilhassa plajda tek başına olan bayanların istemedikleri biçimde ilgi çektiklerini öğrendim.
Örneğin bir seferinde plajda yanıma oturan biri benimle muhabbet etmeye çalıştı. Evvel tek sözlük cevaplar vererek yönetim ettim daha sonra kendisini büsbütün görmezden gelmeye çalıştım. Yanımda oturup ses çıkarmadan beni seyretti. Eşyalarımı toplar üzere yaptığımda da kalkıp gitti.
Kimileri evvel veda ediyor akabinde birkaç dakika daha sonra geri dönüp benimle konuşmaya devam ediyordu. Bir defasında adamın biri suçsuz görünen bir muhabbet başlattı. “Merhaba, güzel günler dilerim size” dedi ve gitti. Lakin kısa bir süre daha sonra geri gelip bir daha konuşmaya başladı. “bir müddetdir seni izliyorum, İngiliz üzere konuşmuyorsun” dedi. çabucak sonrasında kendisiyle konuşmak istemediğimi anlamış olacak ki kalktı gitti.
DIŞARI ÇIKMAKTAN BİLE KORKAR OLDUM
Gitgide paranoyaklaşıyor ve içime kapanıyordum. Komşularımla konuşmaktan bile kaçınır oldum.
Vakit zaman dışarı çıkma yüreğini kendimde bulmam saatlerimi alıyordu. Konutun ortasında aşağı üst yürüyor, en makûs senaryoları başımdan geçiriyor ve dışarı çıkışımı geciktiriyordum.
Ne vakit bir olay olsa yaşadıklarımı başımda tekraren bir daha yaşıyor ve panik ve gerilim çukurunda daha derinlere iniyordum.
Birçok vakit sokaklarda insan olmuyordu. Ben de araç kullanmıyordum. Yürüyerek 15 dakikada ulaştığım süpermarkete giderken bile yanıma bir tecavüz alarmı ve bir İsviçre çakısı alıyordum.
Parmağıma düzmece bir alyans takıyordum. Koşmak daha olay olur diye sandalet yerine spor ayakkabı giyiyordum. Barbados’ta geçirdiğim 4,5 ay boyunca gece dışarı yalnızca 5 defa çıktım.
Fotoğraf: Twitter/Andrea Lo
“AMA KARAYİP ERKEKLERİ BÖYLEDİR”
Barbados’a gelmedilk evvel yaptığım araştırmaların hiç birinde bu tıp hadiselerden bahsedilmiyordu. Adadaki kimi arkadaşlarım pembe saçlı bir Asyalı olduğum için çok dikkat çektiğimi söylüyordu.
Barbadoslu bayanlar ise “Ama Karayip erkekleri bu biçimdedir” diyordu. Hatta bir tanesi Karayipler’de yaşamak istiyorsam bu biçimde şeyleri kabul etmem gerektiğini söylemişti.
Benim için bardağı taşıran son damla, yaşadığım apartman dairesinin yakınlarında meydana gelen bir olay oldu.
Mart ayıydı, karantina niçiniyle sokaklar boştu. Öğlenden daha sonra 3 sularında tek başıma süpermarkete gidiyordum.
Kaldırımda ilerlerken yanıma bir araç yaklaştı. İçindeki adam plaj sandalyeleri sattığını söylemiş oldukten daha sonra araca binmemi istedi.
“Teşekkürler, ben bu biçimde iyiyim” diye karşılık verdiğimde sonlandı ve “Ben seninle irtibat kurmaya çalışıyorum fakat sen benimle irtibat kurmuyorsun” dedi.
yeniden, “Kendi başıma düzgünüm ben” dedim. “Bir kocan olsun istemiyor musun?” diye sordu. “Hayır” karşılığını alınca da bastı gitti.
KAYGIDAN ARACIN PLAKASINI BİLE ALAMADIM
Dehşetten donup kaldım, aracın plakasını bile kaydedemeyecek kadar panik olmuştum.
Konuta dönünce çabucak e-posta yoluyla kaldığım sitenin idaresine haber verdim. Onlar da endişelenerek polise başvurdular. Sitede yaşayan bir erkeğin de başına yakın emsal bir olay geldiği anlaşıldı. Lakin ikisinin birebir kişi olup olmadığından emin değillerdi.
Bildiğim kadarıyla benimle konuşan kişi hiç yakalanmadı.
çabucak sonrasında Barbados’ta bu tıp olayların ne çoğunlukla yaşandığını araştırdığımda Ronelle King olayıyla karşılaştım. Barbadoslu bir öğrenci olan King, başşehir Bridgetown’da yaşıyordu. 2016 yılında konutuyla okulu içinde yürürken, yanına bir araç yaklaşmış ve ortasındaki adam King’i gideceği yere götürmeyi teklif etmişti. King teklifi reddedince de adam King’i aracın içine çekmeye çalışmıştı.
King olayın akabinde verdiği röportajda, “Barbados’ta bayanlara ve genç kızlara yönelik tacizler pek yaygın ve toplumun her bölümüne sirayet etmiş bir sorun. ‘Kültürün bir parçası’ diye normalleştirilen kabahatlerden. adamların beğendikleri bayanlara ilgilerini göstermelerinin bir yolu olarak basitlaştırılıyor” diye konuşmuştu.
Barbados’taki dostlarım bana yol gösterebilmek için ellerinden geleni yaptılar. Nezaketlerini ve Barbados misafirperverliğini hiç unutmayacağım. Lakin nisan ayı başı prestijiyle, ülkeden ayrılmaya karar verdim.
GERÇEK OLMAYACAK KADAR UYGUNSA GERÇEK DEĞİLDİR
Barbados’ta 4,5 ay yaşadıktan daha sonra Hong Kong’a dönüş için yola çıktım. Uçağa adımımı atar atmaz hayli büyük bir rahatlama hissettim. Hong Kong’a döndüm ancak hâlâ sık sık “Neyi farklı yapabilirdim?” diye düşünüyorum.
Tahminen daha evvel hiç gitmediğim bir yere taşınmam aptalcaydı. Şayet gerçeği bilseydim asla yalnız bir bayan olarak Barbados’a gitmezdim. Hatta kimi vakit hiç mi gitmeseydim sanki diye bile düşünüyorum.
Yaşananların büyük bir kısmı büsbütün beklenmedik şeylerdi. Benim durumumda olanlara verebileceğim en güzel tavsiye şu: Bir şey gerçek olamayacak kadar âlâ görünüyorsa muhtemelen gerçek değildir.
Not: Insider’ın, Barbados Turizm Heyeti’nden yorum talepleri karşılıksız kaldı.
Dijital göçebelik son yılların en beğenilen trendlerinden. İşlerini bir dizüstü bilgisayar ve bir internet ilişkisi aracılığıyla dünyanın her yerinde sürdürebilen insanların sayısı arttıkça dijital göçebelerin sayısı da artıyor. Bilhassa Covid-19 pandemisi niçiniyle milyonlarca kişinin konutta çalışma nizamına geçmesi, kelam konusu trendin yükselmesini sağladı.
Toplumsal medyada ve öteki internet mecralarında karşımıza çıkan dijital göçebelik öyküleri sıklıkla fazlaca keyifli tablolar çiziyor. Kalabalıklardan uzakta tabiatın ortasında, kimi bazı egzotik coğrafyalarda yaşamak, yeni beşerler tanıyıp yeni lezzetler tatmak herkese hayal üzere geliyor.
Fakat bu düşü kâbusa dönüşenler de var… Bunlardan bir tanesi de Hong Konglu bir özgür gazeteci olan Andrea Lo. Eksiksiz vakit içinder geçirme hayaliyle 1 yıllığına Barbados’a taşınan Lo, uzaktan cennet üzere görünen ülkede yaşamaya en çok 4,5 ay dayanabildi.
Lo, bu süreçte Barbados’ta yaşadıklarını ABD merkezli içerik sitesi Insider için kaleme aldı, biz de sizin için derledik. Genç hanımın başından geçenler, ülke değiştirmek üzere epey büyük kararları almadan evvel her şeyi enine uzunluğuna düşünmek gerektiğine dair değerli dersler içeriyor…
12 AYLIĞINA GEÇERLİ ÖZEL VİZE
Geçen yıl haber sitelerini dolaşırken enteresan bir habere denk geldim. Barbados’un “Hoşgeldin Damgası” ismi verilen özel bir vize sistemine geçtiğinden bahsediyordu.
Bu vizeyle dijital göçebelere 12 aylığına adada yaşama müsaadesi veriliyordu. Hür çalışan bir gazeteci olarak bir Karayip adasında yaşamak, daha evvel hiç gitmediğim bir bölgeyi tanıyıp hakkında haber yapmak için mükemmel bir yol üzere göründü.
Halihazırda bir yerde çalışmakta olan bireyler 2000 dolar karşılığında bu vizeyi alabiliyor ve adada kaldıkları müddet boyunca gelir vergisi de ödemiyordu.
Bu şartlarda Aralık 2020’de Barbados’a taşındım.
CENNET ÜZERE BİR YERDİ
Adanın hoşluğu karşısında büyülendim. Karayip Denizi’nin turkuaz sularıyla, Atlas Okyanusu’na bakan doğu kıyısının kayalık topraklarıyla cennet üzere bir yerdi.
Adanın güney kıyısında bulunan bir sitede tek yatak odalı bir daire tuttum. İnternet, su, elektrik ve haftada bir sefer paklık hizmeti de dahil olmak üzere ayda 1250 dolar ödüyordum.
Üstelik Barbados’un kültürüne de bayılmıştım. Lokal mutfağı tanımaktan büyük keyif alıyordum. Hatta Barbados’un kızarmış uçan balık, cou-cou (mısır unu ve bamya) ve et suyu sosundan oluşan ulusal yemeğini yapmayı bile öğrenmiştim.
Afrika lisanları ile İngilizcenin karıştığı mahallî lisanı duymak, Karayip argosundan sözler kapmak bana büyük bir keyif veriyordu.
EVVEL KISITLAMA daha sonra KARANTİNA
Vaktimin kıymetli bir kısmını kısıtlamalarla geçirdiğim için hayli fazla arkadaş edindiğimi söyleyemeyeceğim.
Birinci arkadaşım konut ararken kaldığım Airbnb’deki konut sahibimdi. O kişi aracılığıyla benim üzere Hoşgeldin Damgası programıyla gelen diğer bir dijital göçebeyle tanıştım. Öbür arkadaşlarımla da internet üzerinden ya da ortak arkadaşlar aracılığıyla tanıştık.
Noel ve Yeni Yıl geçtikten daha sonra Barbados’taki Covid-19 hadiselerinde bir artış oldu. Bu niçinle evvel belirli saatlerde dışarı çıkmak yasaklandı akabinde karantina ilan edildi.
KEŞKE EN BERBATI VOLKANİK PÜSKÜRME OLSAYDI
9 Nisan’da Saint Vincent ve Grenadinler’de bulunan La Soufrière yanardağının püskürttüğü küller Barbados’u tesiri altına alınca ülke bir daha kapandı. Lakin keşke yaşadığım en makus şey bir volkanik püskürme olsaydı…
hayatımda hiç Barbados’taki kadar korktuğumu ve kendimi tehlikeye açık hissettiğimi hatırlamıyorum.
Bayanların sokakta tacize uğramasının yalnızca bu adaya has bir durum olmadığını biliyorum. Lakin ne vakit sokağa çıksam laf atmalara maruz kalıyordum. Birilerini bana bir şey demeden, bir yerden öbür bir yere gidemiyorum üzere geliyordu.
Plajda fotoğraflar çekerken yanıma gelen bir erkek “Aloe vera’mı sana sürmek istiyorum” diyor, yolda giderken şortumu düzelttiğimi nazarann bir öbür erkek, “O popoyu rahat bırak!” diye uzaktan bağırıyordu.
PLAJDA GELİP YANIMA OTURUYORLARDI
Bayanlara laf atılmasının Barbados’ta yaygın bir durum olduğunu öğrendim. Üstelik Barbadoslu bayanlar bu durumun büyük oranda zararsız olduğu konusunda da bana garanti vermişlerdi. ötürüsıyla başlangıçta yaşadıklarıma gülüp geçmeye çalıştım.
Lakin yeni memleketimi tek başıma keşfetmeye her çıktığımda yaşadığım şeyler tasayla dolmama sebep oldu. Bilhassa plajda tek başına olan bayanların istemedikleri biçimde ilgi çektiklerini öğrendim.
Örneğin bir seferinde plajda yanıma oturan biri benimle muhabbet etmeye çalıştı. Evvel tek sözlük cevaplar vererek yönetim ettim daha sonra kendisini büsbütün görmezden gelmeye çalıştım. Yanımda oturup ses çıkarmadan beni seyretti. Eşyalarımı toplar üzere yaptığımda da kalkıp gitti.
Kimileri evvel veda ediyor akabinde birkaç dakika daha sonra geri dönüp benimle konuşmaya devam ediyordu. Bir defasında adamın biri suçsuz görünen bir muhabbet başlattı. “Merhaba, güzel günler dilerim size” dedi ve gitti. Lakin kısa bir süre daha sonra geri gelip bir daha konuşmaya başladı. “bir müddetdir seni izliyorum, İngiliz üzere konuşmuyorsun” dedi. çabucak sonrasında kendisiyle konuşmak istemediğimi anlamış olacak ki kalktı gitti.
DIŞARI ÇIKMAKTAN BİLE KORKAR OLDUM
Gitgide paranoyaklaşıyor ve içime kapanıyordum. Komşularımla konuşmaktan bile kaçınır oldum.
Vakit zaman dışarı çıkma yüreğini kendimde bulmam saatlerimi alıyordu. Konutun ortasında aşağı üst yürüyor, en makûs senaryoları başımdan geçiriyor ve dışarı çıkışımı geciktiriyordum.
Ne vakit bir olay olsa yaşadıklarımı başımda tekraren bir daha yaşıyor ve panik ve gerilim çukurunda daha derinlere iniyordum.
Birçok vakit sokaklarda insan olmuyordu. Ben de araç kullanmıyordum. Yürüyerek 15 dakikada ulaştığım süpermarkete giderken bile yanıma bir tecavüz alarmı ve bir İsviçre çakısı alıyordum.
Parmağıma düzmece bir alyans takıyordum. Koşmak daha olay olur diye sandalet yerine spor ayakkabı giyiyordum. Barbados’ta geçirdiğim 4,5 ay boyunca gece dışarı yalnızca 5 defa çıktım.
Fotoğraf: Twitter/Andrea Lo
“AMA KARAYİP ERKEKLERİ BÖYLEDİR”
Barbados’a gelmedilk evvel yaptığım araştırmaların hiç birinde bu tıp hadiselerden bahsedilmiyordu. Adadaki kimi arkadaşlarım pembe saçlı bir Asyalı olduğum için çok dikkat çektiğimi söylüyordu.
Barbadoslu bayanlar ise “Ama Karayip erkekleri bu biçimdedir” diyordu. Hatta bir tanesi Karayipler’de yaşamak istiyorsam bu biçimde şeyleri kabul etmem gerektiğini söylemişti.
Benim için bardağı taşıran son damla, yaşadığım apartman dairesinin yakınlarında meydana gelen bir olay oldu.
Mart ayıydı, karantina niçiniyle sokaklar boştu. Öğlenden daha sonra 3 sularında tek başıma süpermarkete gidiyordum.
Kaldırımda ilerlerken yanıma bir araç yaklaştı. İçindeki adam plaj sandalyeleri sattığını söylemiş oldukten daha sonra araca binmemi istedi.
“Teşekkürler, ben bu biçimde iyiyim” diye karşılık verdiğimde sonlandı ve “Ben seninle irtibat kurmaya çalışıyorum fakat sen benimle irtibat kurmuyorsun” dedi.
yeniden, “Kendi başıma düzgünüm ben” dedim. “Bir kocan olsun istemiyor musun?” diye sordu. “Hayır” karşılığını alınca da bastı gitti.
KAYGIDAN ARACIN PLAKASINI BİLE ALAMADIM
Dehşetten donup kaldım, aracın plakasını bile kaydedemeyecek kadar panik olmuştum.
Konuta dönünce çabucak e-posta yoluyla kaldığım sitenin idaresine haber verdim. Onlar da endişelenerek polise başvurdular. Sitede yaşayan bir erkeğin de başına yakın emsal bir olay geldiği anlaşıldı. Lakin ikisinin birebir kişi olup olmadığından emin değillerdi.
Bildiğim kadarıyla benimle konuşan kişi hiç yakalanmadı.
çabucak sonrasında Barbados’ta bu tıp olayların ne çoğunlukla yaşandığını araştırdığımda Ronelle King olayıyla karşılaştım. Barbadoslu bir öğrenci olan King, başşehir Bridgetown’da yaşıyordu. 2016 yılında konutuyla okulu içinde yürürken, yanına bir araç yaklaşmış ve ortasındaki adam King’i gideceği yere götürmeyi teklif etmişti. King teklifi reddedince de adam King’i aracın içine çekmeye çalışmıştı.
King olayın akabinde verdiği röportajda, “Barbados’ta bayanlara ve genç kızlara yönelik tacizler pek yaygın ve toplumun her bölümüne sirayet etmiş bir sorun. ‘Kültürün bir parçası’ diye normalleştirilen kabahatlerden. adamların beğendikleri bayanlara ilgilerini göstermelerinin bir yolu olarak basitlaştırılıyor” diye konuşmuştu.
Barbados’taki dostlarım bana yol gösterebilmek için ellerinden geleni yaptılar. Nezaketlerini ve Barbados misafirperverliğini hiç unutmayacağım. Lakin nisan ayı başı prestijiyle, ülkeden ayrılmaya karar verdim.
GERÇEK OLMAYACAK KADAR UYGUNSA GERÇEK DEĞİLDİR
Barbados’ta 4,5 ay yaşadıktan daha sonra Hong Kong’a dönüş için yola çıktım. Uçağa adımımı atar atmaz hayli büyük bir rahatlama hissettim. Hong Kong’a döndüm ancak hâlâ sık sık “Neyi farklı yapabilirdim?” diye düşünüyorum.
Tahminen daha evvel hiç gitmediğim bir yere taşınmam aptalcaydı. Şayet gerçeği bilseydim asla yalnız bir bayan olarak Barbados’a gitmezdim. Hatta kimi vakit hiç mi gitmeseydim sanki diye bile düşünüyorum.
Yaşananların büyük bir kısmı büsbütün beklenmedik şeylerdi. Benim durumumda olanlara verebileceğim en güzel tavsiye şu: Bir şey gerçek olamayacak kadar âlâ görünüyorsa muhtemelen gerçek değildir.
Not: Insider’ın, Barbados Turizm Heyeti’nden yorum talepleri karşılıksız kaldı.