BOTR
Yeni Üye
1009'uncu Alay'daki Rus askerlerinin yakınları yakınlarını arıyor. İl idaresine acil yazı gönderiyorlar.
Rus askerlerinin eşleri ve anneleri, kocalarının ve oğullarının akıbetinin açıklığa kavuşturulmasını talep eden bir mektup yazdı. Özellikle 1009'uncu Alayın üyeleridirler. 9 Mayıs'ta alay, Kharkiv bölgesinde Volchansk şehrine doğru ilerleme emri aldı. Kadınlar, “Bu noktada erkeklerimiz beş gündür savaşıyordu, bir buçuk saat uyuyorlardı, yiyecek ve içecek yoktu, 1009'uncu Alayın erkekleri zihinsel ve fiziksel olarak bitkin durumdaydı” diye yazdı. Rusya'nın kuzeybatısındaki Pskov il idaresine gönderilen ve bağımsız haftalık “Pskov Eyaleti” gazetesinin internet sitesinde yayınlanan açık mektup. Askere çağrılan erkeklerin bu ilden geldiği söyleniyor.
Göm
Mektupta, alayın yeni bir takviye almadığı ve bunun sonucunda devasa kayıplar yaşandığı belirtiliyor. Cephedeki bir askerin karısı, kısmen cephane kalmaması nedeniyle erkeklerin geri çekilmek zorunda kaldıklarını belirten bir mesaj aldı. Düşman tarafından kuşatıldılar ve yoldaşlarının hayatlarını kurtarmaya çalıştılar. Kadınlar, “Komutanlık tarafından vatana ihanetle suçlanmakla tehdit edildiler” diyor. Akrabalar bu suçlamaya karşı kendilerini savunuyorlar: Adamları kaçmadı, kendilerini korumak için geri çekildiler.
Rus kanalı VK'da akrabalar artık kocalarının fotoğraflarını paylaşıyor ve nerede olduklarını soruyor.
“Top yemi” olarak hizmet etmeli
Askerler daha sonra 82. Alay'a nakledildi ve “top yemi” olarak görev yapacakları söylendi. O tarihten bu yana kadınlar eşlerinden ve oğullarından haber alamıyor. “Soru şu: Hangi temelde transfer edildiler? Onları nasıl bulabiliriz?” kadınlar soruyor.
Mektuba göre tıbbi bakımda da eksiklikler vardı. Örneğin şiddetli beyin sarsıntısı geçiren ve bilincini kaybeden bir asker, yoldaşları tarafından savaştan çekildi ancak yeterli tıbbi bakım alamadı. “Erzak, dinlenme, yiyecek, su veya tıbbi bakım sağlanmazsa adamlarımız Rusya'yı nasıl savunacak?” yakınlarına sor.
İl idaresinden adamlarını asıl tugaylarına geri götürmelerine yardım etmesini istiyorlar. Mektup “Sen bizim son umudumuzsun” diye bitiyor.
Rus askerlerinin eşleri ve anneleri, kocalarının ve oğullarının akıbetinin açıklığa kavuşturulmasını talep eden bir mektup yazdı. Özellikle 1009'uncu Alayın üyeleridirler. 9 Mayıs'ta alay, Kharkiv bölgesinde Volchansk şehrine doğru ilerleme emri aldı. Kadınlar, “Bu noktada erkeklerimiz beş gündür savaşıyordu, bir buçuk saat uyuyorlardı, yiyecek ve içecek yoktu, 1009'uncu Alayın erkekleri zihinsel ve fiziksel olarak bitkin durumdaydı” diye yazdı. Rusya'nın kuzeybatısındaki Pskov il idaresine gönderilen ve bağımsız haftalık “Pskov Eyaleti” gazetesinin internet sitesinde yayınlanan açık mektup. Askere çağrılan erkeklerin bu ilden geldiği söyleniyor.
Göm
Mektupta, alayın yeni bir takviye almadığı ve bunun sonucunda devasa kayıplar yaşandığı belirtiliyor. Cephedeki bir askerin karısı, kısmen cephane kalmaması nedeniyle erkeklerin geri çekilmek zorunda kaldıklarını belirten bir mesaj aldı. Düşman tarafından kuşatıldılar ve yoldaşlarının hayatlarını kurtarmaya çalıştılar. Kadınlar, “Komutanlık tarafından vatana ihanetle suçlanmakla tehdit edildiler” diyor. Akrabalar bu suçlamaya karşı kendilerini savunuyorlar: Adamları kaçmadı, kendilerini korumak için geri çekildiler.
Rus kanalı VK'da akrabalar artık kocalarının fotoğraflarını paylaşıyor ve nerede olduklarını soruyor.
“Top yemi” olarak hizmet etmeli
Askerler daha sonra 82. Alay'a nakledildi ve “top yemi” olarak görev yapacakları söylendi. O tarihten bu yana kadınlar eşlerinden ve oğullarından haber alamıyor. “Soru şu: Hangi temelde transfer edildiler? Onları nasıl bulabiliriz?” kadınlar soruyor.
Mektuba göre tıbbi bakımda da eksiklikler vardı. Örneğin şiddetli beyin sarsıntısı geçiren ve bilincini kaybeden bir asker, yoldaşları tarafından savaştan çekildi ancak yeterli tıbbi bakım alamadı. “Erzak, dinlenme, yiyecek, su veya tıbbi bakım sağlanmazsa adamlarımız Rusya'yı nasıl savunacak?” yakınlarına sor.
İl idaresinden adamlarını asıl tugaylarına geri götürmelerine yardım etmesini istiyorlar. Mektup “Sen bizim son umudumuzsun” diye bitiyor.