DeliSevda
Co-Admin
İçinde bulunduğumuz süreçte her birimiz yaşayış biçimimizi, alışkanlıklarımızı, iş ve toplumsal ömrümüzü birçok vakitte kendimizi bir daha düzenlemek, sürece uygun hale getirmeye çalıştık. çabucak hemen hiç bir şey bilmezken meskenden çıkmamaya, kendimizi ve sevdiklerimizi mütemadiyen müdafaaya çalıştık. Tüm bu süreçte her birimiz birtakım vakit içinderda fazlaca yorulduk, halimizin kalmadığını hissettik tahminen. Tahminen de o kadar yıprandık ki, kendimizi bile unuttuk, erteledik, öteledik… Ancak artık o denli bir vakit dilimine yaklaştık ki tüm anne baba olma sorumluluğumuz üzerimize geldi oturdu.
Ebeveyn olmak güç zanaat; çabalamak, emek vermek, şartsız kabul etmeyi gerektiriyor. Birçok vakit bilmediğimiz sorularla burun buruna boğuşuyor, maruz bırakılıyor lakin bir daha de sabırlı davranmak durumunda kalabiliyoruz. Zira sabır, ebeveyn olmanın hamurunda var.
Tüm pandemi kaidelerine karşın, ertelemediğimiz neredeyse tek varlıklar sahip olduğumuz çocuklarımız… Elimizden geldiğince her isteklerini pandemi dinlemeden gerçekleştirmeye çalıştık. Neredeyse tüm eğitim öğretim yılı boyunca tüm eğitim hayatlarını sırf çocuklar online olarak değil; ebeveynlerde onlarla birlikte bilgisayarın, tabletin başında derse bağlanmaya çalışarak, imtihan takvimini denetim ederek geçirdiler.
Pekala, kocaman bir yıl uzunluğu meskenden geçirdiğimiz periyodun sonunda okula yüz yüze döndüğümüzde nasıl olacak, nelerle karşılaşacağız? Uzman Klinik Psikolog Birinciyim Seray Kılınç anlatıyor.
Telaşınızı çocuğa yansıtırsanız ona da aşılarsınız
Uzm. Kln. Psk. Kılınç, bu vakitte meskende çocuklarına aralıksız olarak okulda maskesini çıkarmamayı, ellerini daima yıkamasını hatırlatan ebeveynlerin çocukların da birer birey olduğunu unutmaması gerektiğini söylüyor:
“Çocuklarımızın da kendi fikirleri, istekleri ve hayatta ettiği uğraşlarla öğrendikleri şeyler var. Bu basamakta ebeveyn olarak duyduğumuz tasayı onlara ne kadar yansıtırsak, tahminen de korkunun ne demek olduğunu bile bilmeyen çocuklarımıza bunu istemeden de olsa aşılamış olabiliriz. Lütfen bu esnada kendiniz denetim ederek asıl siz ne hissediyorsunuz, bunu anlamaya çalışın. Çocuklar ebeveynlerini yansıtan birer aynadır, sizin dehşet ve telaşlarınız onun üzerinde cereyan edebilir.”
Çocuğunuzun hislerini anlamaya çalışın
Ders çalışmak çocuklar için pek güç bir hareketken, meskenden çalışmak ve daima ekran başında olmak bu zorluğu nerdeyse birkaç kat fazlalaştırdı. Üstüne bir de gidilen tatiller, yapılan seyahatler göz önünde bulundurulursa bu yıl çocukları daha fazla zorlanacakları bir sene bekliyor. Bu basamakta çocukların irtibat kurmakta zorlanabileceğini, kendini söz etme sıkıntıları yaşayabileceğini söyleyen Uzm. Kln. Psk. Kılınç, bunun olağan bir durum olduğunu ve yaklaşık 17 aydır sırf aileleriyle yüz yüze irtibat kuran çocukların beşerlerle bir ortaya geldiklerinde neyi, nasıl, hangi ölçüde yapacakları hakkında bocalayabileceğinin altını çiziyor.
Bu noktada ebeveynlerin sabırlı olması gerektiğini belirten Uzm. Kln. Psk. Kılınç, “Zorlandığı biçimde, sizin onu anlamadığını düşünmesi isteyeceğimiz son şey bile olmaz aslında. Duygusal olarak anlamaya çalışmak ve sırf hissettiklerini paylaştığınızı gösterebilmek onlarla bağlantı kurmamızın en değerli yollarından biri haline gelebilir. Unutmayın ki; siz ebeveyn olarak zorlandığınızda onlar da en az sizin kadar zorlanıyor. Tüm hisler anlaşılabilir ve hissedilebilir, biz sadece çocuklar anlamasın diye saklamaya çalışırız. Süreç boyunca nasıl birlikte bir şeylerin üstesinden birlikte geldiysek çocuklarımızla; emin olun bunun da üstesinden onların hislerini paylaşmaya ve anlamaya çalışarak başlayabilirsiniz” diyor.
Ebeveyn olmak güç zanaat; çabalamak, emek vermek, şartsız kabul etmeyi gerektiriyor. Birçok vakit bilmediğimiz sorularla burun buruna boğuşuyor, maruz bırakılıyor lakin bir daha de sabırlı davranmak durumunda kalabiliyoruz. Zira sabır, ebeveyn olmanın hamurunda var.
Tüm pandemi kaidelerine karşın, ertelemediğimiz neredeyse tek varlıklar sahip olduğumuz çocuklarımız… Elimizden geldiğince her isteklerini pandemi dinlemeden gerçekleştirmeye çalıştık. Neredeyse tüm eğitim öğretim yılı boyunca tüm eğitim hayatlarını sırf çocuklar online olarak değil; ebeveynlerde onlarla birlikte bilgisayarın, tabletin başında derse bağlanmaya çalışarak, imtihan takvimini denetim ederek geçirdiler.
Pekala, kocaman bir yıl uzunluğu meskenden geçirdiğimiz periyodun sonunda okula yüz yüze döndüğümüzde nasıl olacak, nelerle karşılaşacağız? Uzman Klinik Psikolog Birinciyim Seray Kılınç anlatıyor.
Telaşınızı çocuğa yansıtırsanız ona da aşılarsınız
Uzm. Kln. Psk. Kılınç, bu vakitte meskende çocuklarına aralıksız olarak okulda maskesini çıkarmamayı, ellerini daima yıkamasını hatırlatan ebeveynlerin çocukların da birer birey olduğunu unutmaması gerektiğini söylüyor:
“Çocuklarımızın da kendi fikirleri, istekleri ve hayatta ettiği uğraşlarla öğrendikleri şeyler var. Bu basamakta ebeveyn olarak duyduğumuz tasayı onlara ne kadar yansıtırsak, tahminen de korkunun ne demek olduğunu bile bilmeyen çocuklarımıza bunu istemeden de olsa aşılamış olabiliriz. Lütfen bu esnada kendiniz denetim ederek asıl siz ne hissediyorsunuz, bunu anlamaya çalışın. Çocuklar ebeveynlerini yansıtan birer aynadır, sizin dehşet ve telaşlarınız onun üzerinde cereyan edebilir.”
Çocuğunuzun hislerini anlamaya çalışın
Ders çalışmak çocuklar için pek güç bir hareketken, meskenden çalışmak ve daima ekran başında olmak bu zorluğu nerdeyse birkaç kat fazlalaştırdı. Üstüne bir de gidilen tatiller, yapılan seyahatler göz önünde bulundurulursa bu yıl çocukları daha fazla zorlanacakları bir sene bekliyor. Bu basamakta çocukların irtibat kurmakta zorlanabileceğini, kendini söz etme sıkıntıları yaşayabileceğini söyleyen Uzm. Kln. Psk. Kılınç, bunun olağan bir durum olduğunu ve yaklaşık 17 aydır sırf aileleriyle yüz yüze irtibat kuran çocukların beşerlerle bir ortaya geldiklerinde neyi, nasıl, hangi ölçüde yapacakları hakkında bocalayabileceğinin altını çiziyor.
Bu noktada ebeveynlerin sabırlı olması gerektiğini belirten Uzm. Kln. Psk. Kılınç, “Zorlandığı biçimde, sizin onu anlamadığını düşünmesi isteyeceğimiz son şey bile olmaz aslında. Duygusal olarak anlamaya çalışmak ve sırf hissettiklerini paylaştığınızı gösterebilmek onlarla bağlantı kurmamızın en değerli yollarından biri haline gelebilir. Unutmayın ki; siz ebeveyn olarak zorlandığınızda onlar da en az sizin kadar zorlanıyor. Tüm hisler anlaşılabilir ve hissedilebilir, biz sadece çocuklar anlamasın diye saklamaya çalışırız. Süreç boyunca nasıl birlikte bir şeylerin üstesinden birlikte geldiysek çocuklarımızla; emin olun bunun da üstesinden onların hislerini paylaşmaya ve anlamaya çalışarak başlayabilirsiniz” diyor.