Milletlerarası yardım kuruluşu Oxfam, net sıfır karbon emisyonuna ulaşmak için ağaç dikmeyi planlayan hükümetleri, gelişmekte olan ülkelerde besin fiyatlarını artırabilecekleri konusunda uyardı.
The Guardian’ın haberine nazaran; ağaç dikmek, iklim kriziyle çabanın kilit yollarından biri olarak düşünülse de, ormanlar için gereksinim duyulan arazi ölçüsü epey büyük. Global sera gazı emisyonlarını dengelemek için gereken alanın küçük bir kısmının bile ormanlaştırılması, artan dünya nüfusunu beslemek için gereken yere taşacaktır. Ağaç dikme yoluyla 2050 yılına kadar net sıfır emisyon amacına ulaşmak için en az Hindistan’ın beş katı büyüklüğünde bir alan gerekiyor.
Hiç kimse bu ölçüde ağaç dikmeyi önermese de, raporun müellifleri, gerekli dikim ölçeği ve besin fiyatlarındaki artışlardan kaçınılması durumunda telafinin ne kadar hudutlu olması gerektiği hakkında bir fikir verdiğini söylemiş oldu.
“Ancak biroldukca ülke ve şirket bir daha ağaçlandırma hakkında konuşuyor ve birinci soru şu: Bu toprak nereden gelecek?”
Oxfam iklim siyaseti lideri ve raporun ortak müellifi Nafkote Dabi, şunları söylemiş oldu: “Hükümetler net sıfır taahhütlerini nasıl yerine getirmeyi planladıkları konusunda şeffaf olmadıkları için ne kadar toprağa gereksinim duyulacağını söylemek güç. Lakin birfazlaca ülke ve şirket bir daha ağaçlandırma hakkında konuşuyor ve birinci soru şu: Bu toprak nereden gelecek?”
Dabi, şöyleki devam etti: “aslına bakarsan dünya çapında yüz milyonlarca insan aç kalıyor. Ülkelere topraklarını nasıl kullanacakları konusunda istişaremiz gerekiyor ve ülkeler ve şirketlerin, dengelemeye güvenmedilk evvel emisyonlarını azaltmaları gerekiyor. Ayrıyeten, global olarak en büyük ikinci emisyon kaynağı tarımdan kaynaklanan emisyonları da azaltmamız gerekiyor”
Raporda ayrıyeten, en yaygın kullanılan dengeleme tedbirlerinden bir daha ağaçlandırma ve yeni ormanların dikilmesinin, besin güvenliğini riske atma açısından en makus seçenekler içinde olduğu ortaya çıktı.
Tahlile nazaran, insanların karbonu tutarken toprağı yiyecek için kullanmalarına da müsaade veren, ekili alanlarda mera idaresi ve toprak idaresine odaklanan, tabiata dayalı tahliller epeyce daha başarılı.
The Guardian’ın haberine nazaran; ağaç dikmek, iklim kriziyle çabanın kilit yollarından biri olarak düşünülse de, ormanlar için gereksinim duyulan arazi ölçüsü epey büyük. Global sera gazı emisyonlarını dengelemek için gereken alanın küçük bir kısmının bile ormanlaştırılması, artan dünya nüfusunu beslemek için gereken yere taşacaktır. Ağaç dikme yoluyla 2050 yılına kadar net sıfır emisyon amacına ulaşmak için en az Hindistan’ın beş katı büyüklüğünde bir alan gerekiyor.
Hiç kimse bu ölçüde ağaç dikmeyi önermese de, raporun müellifleri, gerekli dikim ölçeği ve besin fiyatlarındaki artışlardan kaçınılması durumunda telafinin ne kadar hudutlu olması gerektiği hakkında bir fikir verdiğini söylemiş oldu.
“Ancak biroldukca ülke ve şirket bir daha ağaçlandırma hakkında konuşuyor ve birinci soru şu: Bu toprak nereden gelecek?”
Oxfam iklim siyaseti lideri ve raporun ortak müellifi Nafkote Dabi, şunları söylemiş oldu: “Hükümetler net sıfır taahhütlerini nasıl yerine getirmeyi planladıkları konusunda şeffaf olmadıkları için ne kadar toprağa gereksinim duyulacağını söylemek güç. Lakin birfazlaca ülke ve şirket bir daha ağaçlandırma hakkında konuşuyor ve birinci soru şu: Bu toprak nereden gelecek?”
Dabi, şöyleki devam etti: “aslına bakarsan dünya çapında yüz milyonlarca insan aç kalıyor. Ülkelere topraklarını nasıl kullanacakları konusunda istişaremiz gerekiyor ve ülkeler ve şirketlerin, dengelemeye güvenmedilk evvel emisyonlarını azaltmaları gerekiyor. Ayrıyeten, global olarak en büyük ikinci emisyon kaynağı tarımdan kaynaklanan emisyonları da azaltmamız gerekiyor”
Raporda ayrıyeten, en yaygın kullanılan dengeleme tedbirlerinden bir daha ağaçlandırma ve yeni ormanların dikilmesinin, besin güvenliğini riske atma açısından en makus seçenekler içinde olduğu ortaya çıktı.
Tahlile nazaran, insanların karbonu tutarken toprağı yiyecek için kullanmalarına da müsaade veren, ekili alanlarda mera idaresi ve toprak idaresine odaklanan, tabiata dayalı tahliller epeyce daha başarılı.